Rozdział 57 - Massimo

„Mamo? Nie możemy iść do domu?” – mruknął Massimo, próbując ogrzać swoje zimne małe rączki na pełnym dziur szaliku, który miał na szyi.

„Jesteś już w domu, kochanie”. Jego matka mówiła z uśmiechem na bladej i zmęczonej twarzy. „A wkrótce twój ojciec zabierze cię też do Ameryki. Czy to nie ekscytujące?”

„Ale idziesz ze mną, prawda?” – niemal błagał, coś złego ściskało mu klatkę piersiową, gdy zbliżali się pieszo do tego wielkiego domu, największego, jaki kiedykolwiek widział, tuż przed sobą.