Rozdział 104 - Kendra

„Babciu! Proszę, babciu! Chcę do mamusi!”

Nieznośna mała istota nie przestawała krzyczeć, gdy Kendra ciągnęła ją po korytarzach domu, a irytujący płacz sprawiał, że miała ochotę kopnąć dziecko, zamiast po prostu wbić paznokcie w jego pulchną rękę, by powstrzymać je przed ucieczką.

"Co ty, kurwa, robisz, Kendra?!" warknął Roger, ten gnojek miał czelność brzmieć, jakby miał moralność, żeby ją strofować "Czy ty oszalałaś? I przestań tak traktować dziewczynę! Skończysz na tym, że ją skrzywdzisz, a to tylko pogorszy sprawę