Rozdział 83 Idź do domu, Julianie

Z powrotem w sypialni, z dala od zapachu przyjemności, pary, która zamgliła mi umysł, biorę głęboki oddech, nadmuchując płuca do maksimum, tylko po to, by gwałtownie je wypuścić... I patrzę na łóżko, boleśnie świadoma, że naprawdę chcę zasnąć w ramionach Juliana, zwłaszcza że patrzenie na niego byłoby pierwszą rzeczą, jaką zrobię o poranku.

Ale to tylko głupi sen, do którego nie przywiązuję się zbytnio. Otwieram drzwi sypialni ze strachem, a moje serce bije szybko i niespokojnie. W domu palą się światła, ale panuje tak głęboka cisza, że słyszę wszystko wokół siebie - skrzypienie drzwi, bicie serca w uchu i moje stopy, które wydają cienki dźwięk, gdy podeszwa uderza o porcelanowe płytki. „Tato?” - wołam głośno, powoli idąc korytarzem... To długi korytarz i chociaż nie jest tak duży jak willa, w której mieszkał tata, to mieszkanie ma wiele pokoi. Na szczęście mieszkanie taty jest jednym z pierwszych, co oznacza, że jest dość daleko od mojego.

Zatrzymuję się przed jego sypialnią i podnoszę rękę, żeby zapukać do jego drzwi, ale nie jestem w stanie kontynuować. Cholera, trzęsę się. Ja, ja , niedawno pieprzyłam jego najlepszego przyjaciela, a teraz zamierzam zmusić go, żeby wyszedł kupić jakieś lekarstwa, których nawet nie potrzebuję.