Rozdział 246

„Czasami może mi się nie podobać to, co robi, ale zgadzam się z jego rozumowaniem. Jest moim królem, od teraz aż do końca”. Moja dziewczyna pokręciła głową z irytacją i w końcu opuściła uzbrojoną dłoń na bok. Jej twarz przybrała twardy wyraz, zanim spojrzała mojemu przyjacielowi w oczy. Co jej chodziło po głowie.

„A co ze mną?” To była jej prosta odpowiedź , która spowodowała, że oczy Olivera rozszerzyły się odrobinę. Jej pytanie zaskoczyło nas oboje. „Człowiek, którego nazywasz królem, jest niczym więcej niż uzurpatorem. Fałszywie rości sobie prawo do korony i trzyma ją ze strachu”. Mówiła tylko fakty, a jej oczy zaczęły płonąć dominującą siłą, która sprawiła, że nawet ja chciałem się przed nią pokłonić. „Lykanie nigdy nie mieli być ciemiężycielami rodzaju ludzkiego. Poprzedni władca o tym wiedział, ale ty najwyraźniej nie”. Przykucnęła przed nową betą i trzymała pistolet w zrelaksowanym uścisku, jej łokcie bez wysiłku spoczywały na jej chudych kolanach, nagle stała się uosobieniem pewności siebie, co stanowiło ogromny kontrast w porównaniu z dziewczyną, która budzi się płacząc ze strachu. Dziewczyna naprawdę była niesamowita. „Rozumiem, jak trudno musiało być ukrywać swój styl życia przed resztą świata, ale całkowite przejęcie, to po prostu krzyczący powód do powstania”.

„A co jest takiego innego w twoim buncie? Zanim rodzina Josha po raz pierwszy doszła do władzy, spiskowali z resztą naszego gatunku, podobnie jak ty teraz robisz z ludźmi. Ktoś zawsze będzie szukał większej władzy i kontroli. Ty nie jesteś inna”. Mylił się co do tego, Dylan była zupełnie inna, nie chciała władzy ani kontroli.