Rozdział 38

Noah trzymał papierosa w jednej ręce, przechylił głowę, podrapał się po skórze głowy małym palcem i powoli podszedł do niej. „Mimo wszystko muszę być wystarczająco uprzejmy i jasno przedstawić ci stawkę. Skoro upierasz się przy tym, żeby być tak upartym i nieposłusznym, nie mam innego wyboru, jak cię najpierw uspokoić. Potem możemy porozmawiać”.

Podniósł brodę, spojrzał na swoich ludzi i odwrócił się. W tak prostej sprawie nie czuł potrzeby, by robić to samemu. Zaraz potem usłyszał szum wiatru i cichy odgłos pięści i stóp uderzających o ciała za nim. Noah zmarszczył brwi i miał zamiar się odwrócić, by powiedzieć swoim ludziom, by byli bardziej dyskretni. Zastanawiał się, dlaczego jego dwaj ochroniarze mieli tyle problemów z poradzeniem sobie z kobietą.

Jednak zamarł w miejscu, gdy tylko odwrócił się na bok. Ostry wiatr wiał mu w policzki, a jednocześnie poczuł ostre ostrze na szyi. Ostrze błysnęło lodowatym światłem, a Noah mógł poczuć zimną stal. Pot z baków spływał mu po policzkach, gdy drżał. „C-co robisz?!”