Rozdział 75

Ona

Gdy Książę i ja poruszamy się po parkiecie, jestem aż nadto świadoma, że wszystkie oczy w pokoju są zwrócone na nas. Oczywiście, żadne z tych oczu nie ciąży mi na ramionach tak bardzo jak oczy Sinclaira. Bardzo się staram, żeby nie wysłać mu przypadkowo żadnych sygnałów, że potrzebuję ratunku, ale to nie jest łatwe – zwłaszcza po tym, jak Książę właśnie skonfrontował mnie z jednym z wielu kłamstw, które opowiadałam.

„ To nie jest zaskakujące”. Blefuję. „Przed przyjazdem tutaj żyłem spokojnie”.