Rozdział 72

Ona

Tak, tak, tak! Głosik w mojej głowie skanduje tak mocno, że słowa niemal wylewają się z moich ust. Zatrzymuję je w ostatniej chwili, mimo że nie mogę powstrzymać bioder przed poderwaniem się w stronę dłoni Sinclaira. Mimo to udaje mi się zacisnąć palce wokół jego nadgarstka, zanim zdąży dotknąć mojego bolącego łechtaczki, nawet gdy moja krew woła o uwolnienie.

Rozpaczliwie chcę pozwolić Sinclairowi dać mi przyjemność, którą mi oferuje, ale czuję się przytłoczona tym wszystkim. Zbyt wiele rzeczy wydarzyło się w ciągu ostatnich 24 godzin i jestem więcej niż zdezorientowana moją reakcją na dyscyplinę Sinclaira. Wszystkie moje emocje zostały zepchnięte razem, rozbite i zmieszane w gwałtowny, wirujący wir – zbyt zamglony, aby je odróżnić. To tak, jakbym była całkowicie oderwana od ziemi, nie rozumiejąc już własnego serca ani umysłu.