Rozdział 97

Otworzyłam oczy z uśmiechem. Odeszły myśli o Lucasie, a powróciła moja inspiracja i twórczy sok. Wyjęłam szkicowniki i długopis. Zmarszczyłam brwi w skupieniu, szkicując pomysły, które przychodziły mi do głowy. W międzyczasie chwyciłam butelkę wody i wzięłam orzeźwiający łyk, a następnie wyciągnęłam rękę do przodu i wyciągnęłam przed siebie projekt, który naszkicowałam na papierze, i mrużyłam oczy, patrząc na to, co stworzyłam.

Jak zwykle, wyglądały na celowe, nie jakbym po prostu naszkicował jakiś tani wzór na papierze.

Kiedy wyszłam ze swojego kreatywnego świata i rozejrzałam się wokół, robiło się już ciemno i było teraz bardzo mało ludzi w pobliżu. Spakowałam się, ostrożnie układając moje zużyte papiery do szkicowania w plecaku. Położyłam go obok siebie, a następnie wzięłam butelkę, wzięłam z niej kolejny łyk i położyłam ją po drugiej stronie.