Rozdział 252

ANASTAZJA

Wziąłem głęboki oddech, czekając, aż taksówkarz wyda mi resztę. Wieczorne powietrze było dość chłodne i przyjemne dla mojej skóry, z wyjątkiem tego, że miejsce, do którego zmierzałem, sprawiało, że czułem się trochę nieswojo.

„Proszę bardzo” – podał mi chrupiącą karteczkę z uprzejmym uśmiechem.