Rozdział 56

Mój umysł wirował od informacji, które przekazała mi Kady. Nie powiedziała tego wprost, ale nie było takiej potrzeby. W jakiś sposób Garrett zaplanował, że Melissa, Frank i ja przeprowadzimy się tutaj. Gniew zalał mnie i chciałem zbiec na dół i zażądać odpowiedzi. Powstrzymałem się w porę, wiedząc, że tylko zrzucę winę na Kady. Musiałem być mądry w tej sprawie. Gdybym skonfrontował się z Garrettem wściekły, z pewnością by mnie odrzucił.

Skrzywiłem się, schodząc po schodach, z torbą podróżną przewieszoną przez ramię. Gdybym mógł odczytać emocje Garretta, mógłbym wiedzieć, czy kłamie, czy nie. W obecnej sytuacji jedynymi ludźmi, których emocje mogłem wyczuć, byli Alec i Kade.

Obaj bliźniacy przestali wpatrywać się w Garretta, by spojrzeć mi w oczy, gdy schodziłem po schodach. Poczułem trzepotanie w żołądku, gdy spojrzałem w ich ciemne, urzekające oczy. Nie mogłem sobie przypomnieć, dlaczego ich zostawiłem, i wiedziałem, że nigdy więcej nie popełnię tego błędu.