บทที่ 7

เอ็ดดี้และแคโรไลน์เดินออกจากโถงทางเดิน ทันทีที่ออกจากประตู เอ็ดดี้ก็คว้าคอเธอไว้ “อย่าคิดว่าคุณไม่มีวันพ่ายแพ้เพียงเพราะปู่ของฉันโปรดปรานคุณ!”

แคโรไลน์แทบหายใจไม่ออก แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอยังคงเหมือนเดิม เธอหายใจไม่ออก “เอาล่ะ คุณควรหยุดคิดเรื่องการใช้ไตของฉันเป็นค่าแต่งงานและเคลียร์เรื่องต่างๆ กับปู่เร็วๆ นี้ ไม่เช่นนั้นแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีก”

เอ็ดดี้ตัวสั่นอย่างรุนแรง แคโรไลน์ที่อยู่ตรงหน้าเขา ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป เธอไม่เชื่อฟังเหมือนลูกแกะอีกต่อไป