บทที่ 3

หัวใจของแคโรไลน์เต้นระรัวในอก รู้สึกเหมือนมีคนโยนห่วงชูชีพลงไปในทะเลเปิด

เธอเงยหน้าขึ้นมองและสบตากับเคิร์ก ความสนุกสนานในดวงตาของเขาหายไป ถูกแทนที่ด้วยอารมณ์ลึกซึ้ง ในชั่วพริบตา แม้แต่แคโรไลน์ก็ยังเชื่อเช่นนั้น

เธอหันไปมองแดนและซาราห์ ไวท์ แม่ของเธออย่างรวดเร็ว

พวกเขาตกใจมากจนล้มลงบนโซฟาทั้งคู่ หลังจากเต้นไปสักพัก แดนก็แสดงปฏิกิริยาออกมาก่อน เขาหันไปมองแคโรไลน์แล้วถามว่า "แคโรไลน์ นี่มันอะไร"

ก่อนที่เธอจะพูดได้ เคิร์กก็ปกป้องเธอไว้ข้างหลัง จิตใจของเธอว่างเปล่าเมื่อรู้สึกถึงการปกป้องที่เขาให้เธอ

เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “เราเพิ่งจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เอง เรารีบมากจนไม่ได้มีโอกาสแจ้งให้คุณทราบ”

แดนโกรธมากแต่เขายังคงสงบสติอารมณ์ได้ "แครี่!"

แคโรไลน์กัดฟันแล้วพูดว่า “สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง ฉันแต่งงานกับเขาเพราะฉันไม่อยากแต่งงาน-”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค ซาราห์ก็วิ่งไปหาเธอแล้วบีบไหล่เธอ “เกิดอะไรขึ้น แคโรไลน์ คุณไม่ชอบเอ็ดดี้มาตลอดเหรอ ตอนนี้เขาตกลงแต่งงานกับคุณ แล้ว ทำไมคุณถึง-” จากนั้นเธอก็มองเคิร์กอย่างระมัดระวังแล้วพูดด้วยเสียงต่ำ “บอกฉันหน่อยสิ คุณถูกคุกคามหรือเปล่า”

เมื่อรู้สึกว่าแม่ของเธอเข้าใจเคิร์กผิด แคโรไลน์ก็รีบพูดทันทีว่า “ไม่มีใครบังคับให้ฉันทำอะไรทั้งนั้น ฉันแค่ไม่อยากแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รักฉัน!”

เธอเหนื่อยมาก เธอไม่อยากจะดำเนินชีวิตต่อไปอีกแล้ว

เล็บของซาราห์จิกเข้าไปในเนื้อของแคโรไลน์ "คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร แคโรไลน์ ตั้งแต่วินาทีที่คุณหมั้นกับเอ็ดดี้ เราก็เลี้ยงดูคุณให้เป็นภรรยาของเขา คุณจะแต่งงานกับเขาเพื่อยกระดับครอบครัวของเรา ไม่ใช่เพื่อความรัก!"

ไหล่ของแคโรไลน์เจ็บมากจนต้องสูดอากาศเข้าไป "แม่…” เธอหันไปมองแดน

แดนมองเธอด้วยความผิดหวัง “แคร์รี หย่ากับเขาเสียก่อนที่เอ็ดดี้จะรู้! คุณเป็นภรรยาของเอ็ดดี้ คุณทำแบบนี้ได้ยังไง

โง่เหรอ” เขาขมวดคิ้วขณะพูดประโยคสุดท้าย ความอบอุ่นที่เขามีต่อเคิร์กตอนนี้หายไปหมดแล้ว

แคโรไลน์เห็นสีแดง เธอไม่สนใจว่าจะมีคนนอกอยู่ด้วยหรือไม่ “คุณรู้ไหมว่าทำไมเอ็ดดี้ถึงตกลงแต่งงานกับฉัน”

แดนหันกลับไป “ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องนี้ หย่ากับผู้ชายคนนี้ทันที”

แคโรไลน์ตกตะลึง หัวใจของเธอเจ็บปวดจนแทบแตกสลาย เธอมองดูแผ่นหลังของพ่อและพูดอย่างน่าสงสารว่า “พ่อบอกว่าเขาจะแต่งงานกับฉันถ้าฉันบริจาคไตให้เลลา”

ห้องเริ่มเงียบลง

แดนและซาราห์สบตากันด้วยสายตาที่ขัดแย้งกัน

เคิร์กเงยหน้าขึ้นมองพ่อแม่ของแคโรไลน์อย่างเฉื่อยชา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ส่วนหนึ่งของเขารู้สึกไม่สบายใจ เขาอธิบายไม่ถูกว่าทำไม

แคโรไลน์สูดหายใจและพูดต่อ “คุณรู้ว่าฉันดูแลเขามาแปดปีแล้ว แต่เขาไม่เคยรักฉันเลยและคบกับเลลาตอนที่เขายังหมั้นกับฉันอยู่ ตอนนี้เขาต้องการใช้ไตของฉันเพื่อช่วยชีวิตเลลา ฉันนึกไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราแต่งงานกัน ถ้าเลลาต้องการชีวิตของฉัน เขา-”

แคโรไลน์ไม่สามารถพูดต่อได้อีกต่อไป เลลาเป็น ลูกสาวของลุงของเธอ แคโรไลน์ทุ่มเทความพยายามทั้งหมดให้กับเอ็ดดี้และไม่ได้ใช้เวลากับลูกพี่ลูกน้องของเธอมากนัก แม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่แน่นแฟ้นมากนัก แต่แคโรไลน์ก็ช่วยค้นหาผู้บริจาคไตที่เข้ากันได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเมื่อไตของเลลาเริ่มเสื่อมลงเมื่อครึ่งปีที่แล้ว

แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาไม่ได้แค่เนรคุณ พวกเขาแทงข้างหลังเธอ และเรียกร้องไตจากเธอโดยไม่ได้คุยกันก่อน

พวกเขาจะไม่ทำแบบนี้กับคนแปลกหน้า ยิ่งกับครอบครัวด้วยแล้วยิ่งไม่เป็นเช่นนั้น

ซาราห์มองสามีโดยไม่พูดอะไร ทั้งสองต่างก็ตกลงกันได้ จากนั้นเธอก็ดึงมือของแคโรไลน์เบาๆ “แคโรไลน์ ฉันรู้ว่าคุณอารมณ์เสีย แต่ลองคิดดูสิ การบริจาคไตจะไม่ส่งผลต่อคุณในทางใดทางหนึ่ง และคุณจะช่วยชีวิตเลแลนและกลายมาเป็นภรรยาของเอ็ดดี้ได้ มันเหมือนการได้นกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก!”

แคโรไลน์หันมามองอย่างเย็นชา “คุณกำลังพูดเรื่องอะไร แม่?”

เอ็ดดี้ทรยศต่อเธอ ทำไมเธอต้องทำให้เขาและนายหญิงของเขามีความสุขด้วย

เธอจ้องแดนอย่างวิงวอน แต่แดนกลับมองไปที่เพดาน “เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว แคโรไลน์ มันเป็นการค้าที่เป็นธรรม อย่าดื้อรั้น”

“การค้าที่เป็นธรรม” แคโรไลน์ตัวสั่น เธอเกือบจะล้มลง แต่เคิร์กดึงข้อมือเธอขึ้นมา เธอยืนตัวตรงและมอง พ่อแม่ของเธออย่างขมขื่น ซึ่งหลงใหลในตัวเธอมาตั้งแต่เธอยังเล็ก

หากการทรยศของเอ็ดดี้ทำให้เธอได้รับผลกระทบเหมือนรถบรรทุก คำพูดของพ่อแม่ของเธอก็ส่งผลกระทบต่อเธอเหมือนรถถังของกองทัพ

“ดังนั้นในสายตาของคุณ ความสุขของฉันไม่สำคัญเท่ากับการแต่งงานกับเอ็ดดี้และพาครอบครัวเอวานส์ไปสู่จุดที่สูงขึ้น” น้ำตาคลอเบ้า เธอไม่อาจระงับความหงุดหงิดที่สะสมอยู่ในตัวเธอได้อีกต่อไป

เธอหันหลังแล้ววิ่งออกจากบ้าน

เธอไม่อาจทนได้อีกต่อไป พ่อแม่ผู้แสนดีของเธอจะไม่เข้าใจเธอได้อย่างไร

แดนและซาราห์กำลังจะวิ่งตามเธอไป แต่เคิร์กก็ขวางพวกเขาเอาไว้อย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาดูไร้ซึ่งความอบอุ่น

“ความเสียหายเกิดขึ้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องแกล้งทำอีกต่อไป”

คำพูดของเขานั้นตรงประเด็นมาก แดนตะโกนอย่างรู้สึกผิด “คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามพวกเรา แคโรไลน์เป็นลูกสาวของเรา”

“งั้นคุณก็รู้” เคิร์กเยาะเย้ยอย่างเหน็บแนม “ฉันคิดว่าเธอเป็นสาวใช้ของคุณเมื่อพิจารณาจากวิธีที่คุณคุยกับเธอ” จากนั้นเขาก็ถอยกลับไปและมองลงที่ทั้งสองคน “เธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเธอ ไม่ แม้แต่พ่อแม่ของเธอด้วยซ้ำ”

รัศมีแห่งความเหนือกว่าของเขาทำให้แดนตะลึงไปสองสามวินาทีก่อนที่เขาจะหลุดจากภวังค์ เขาตะโกนใส่เคิร์ก "คุณเป็นใครถึงมาเทศนาพวกเรา คุณต้องหย่ากับเธอทันที ไม่งั้นฉันจะทำให้ชีวิตของคุณในออสเบอรีกลายเป็นนรก!"

แต่เคิร์กได้ออกจากบ้านไปแล้ว เขาไม่สนใจความโกรธของแดนเลย

เมื่อเขาออกจากบ้านแล้ว เคิร์กมองไปที่ผู้หญิงที่นั่งพิงพวงมาลัยรถ ไหล่ของเธอขึ้นลงอย่างหนักขณะที่เธอร้องไห้

เขาหยุดเดินเมื่อรอยเท้าของเขา

เขาต้องการภรรยาเพื่อขจัดปัญหาที่ไม่ต้องการ เขาบรรลุเป้าหมายแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องแบบนี้

เขาหันกลับมา แต่ความมุ่งมั่นที่อยู่ในดวงตาของแคโรไลน์ แม้ว่าเธอจะสิ้นหวังอย่างขมขื่น ก็ฉายแวบผ่านความคิดของเขา ออกมา

เขาขมวดคิ้วด้วยความรำคาญและก้าวเดินไปข้างหน้า แต่แล้วเขาก็หยุดและหันกลับไปมองร่างที่อ่อนโยนนั้นอีกครั้ง เขาหันกลับมาและก้าวเดินไปที่รถ เปิดประตูออก เขาสะกิดเธอและพูดอย่างหงุดหงิดว่า "หลบไป"

แคโรไลน์ยังคงจมอยู่กับความเศร้าโศก เธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างมึนงง ก่อนที่เธอจะทันได้สติ ก็มีมือคู่หนึ่งมาโอบรอบเอวของเธอ ทันใดนั้น เธอก็อยู่ในอ้อมแขนของเคิร์ก

เธอตกตะลึงจนลืมร้องไห้ ดวงตาอันงดงามของเธอจ้องมองไปที่เคิร์กด้วยความตกใจ

“อะไร…คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

พวกเขาตกลงกันว่านี่จะเป็นการแต่งงานแบบปลอม