Rozdział 5

Szpital Grand Asia.

Jay poszedł do pokoju monitoringu. Gdy tylko wszedł, młody mężczyzna przywitał go i złożył raport.

„Mistrzu Aresie, dane pacjentki wpłynęły do naszego systemu dwadzieścia minut temu. Zrobiliśmy tak, jak kazałeś i skonfigurowaliśmy elektroniczny tracker, aby śledzić osobę, która przesłała jej informacje. Ale ta kobieta wygląda zupełnie inaczej niż na zdjęciu, które nam dałeś...”

Oczy Jaya były wpatrzone w monitor. Młody mężczyzna przesunął myszkę i na ekranie pojawiła się kobieta ubrana w punkowy sposób.

Jay zmarszczył brwi i uważnie obserwował kobietę z dredami i ustami umazanymi szminką z cieniem do powiek w kształcie kocich oczu, próbując stłumić dyskomfort, który odczuwał.

„Przybliż!” warknął Jay.

Twarz Lily została powiększona na monitorze, a obraz o wysokiej rozdzielczości wyraźnie przedstawiał jej twarz.

Wyglądała nadal tak samo...

Jay zmrużył oczy.

Jak Lily zdołała wydostać się z tej siatki zabezpieczającej przed ucieczką?

Nie mógł pojąć, jak udało jej się pozostać w ukryciu, gdy cały świat jej szukał, ale jej ostatni ruch, czyli sfingowanie własnej śmierci, trzeba przyznać, był bardzo sprytny.

Kiedy Jay pomyślał o tym, jak został przechytrzony przez zwykłego człowieka, takiego jak Lily, poczuł potężny cios w swoje poczucie własnej wartości.

„Danielu, złap ją i zwiąż.” Cienkie usta Jaya zadrwiły złośliwie.

„Tak, Mistrzu” odpowiedział Daniel, zanim opuścił pokój.

Lily siedziała na ławce na korytarzu, z niecierpliwością czekając na analizę lekarza.

Była całkowicie zdezorientowana licznymi, niewytłumaczalnymi wymówkami lekarzy dotyczącymi przyjęcia jej matki do szpitala.

Najpierw były problemy ze wskaźnikami jej matki. Potem nagle w Grand Asia było za dużo pacjentów i nie było wolnych łóżek, więc musiała czekać na zewnątrz.

Aby zapewnić matce szybkie i skuteczne leczenie, Lily nie mogła zrobić nic innego, jak tylko cierpliwie czekać na wyniki.

Nagle podeszło do niej kilku mężczyzn ubranych w przyciemniane okulary i czarne mundury.

Lily od razu wyczuła, że coś jest nie tak i już miała odejść, gdy na drugim końcu korytarza pojawili się podobnie ubrani mężczyźni.

„Pani, czy mogłaby pani pójść z nami?” Daniel zdjął okulary przeciwsłoneczne i uśmiechnął się uprzejmie.

Lily w końcu zrozumiała, że dobrowolnie udając się do Wielkiej Azji, wpadła prosto w pułapkę.

„Kim jesteś? I dlaczego miałabym iść z tobą?” Lily mówiła z wymuszonym spokojem.

Daniel odpowiedział dość stanowczo: „Panienko, nie zmuszaj nas do użycia siły. Nasi mężczyźni mają tendencję do bycia trochę brutalnymi, jeden mały wypadek i możemy przypadkiem złamać ci jedną z kończyn ”.

To była po prostu jawna groźba.

Lily doskonale zdawała sobie sprawę, że ochroniarze Jaya są tak samo bezwzględni jak ich pan.

W związku z tym postanowiła się poddać, zamiast stawiać opór, i poszła za Danielem korytarzem.

Kiedy wyszli na zewnątrz salonu, Lily nie chciała wejść. Daniel otworzył drzwi i wepchnął ją do pokoju. Lily potknęła się i zrobiła kilka kroków do przodu, zanim zatrzymała się tuż przed Jayem Aresem.

Jay siedział na czarnym bujanym fotelu, który idealnie wtapiał się w jego czarny garnitur. Scena po prostu emanowała mdłą próżnością i arogancją.

Kiedy Lily weszła, wzrok Jaya od razu padł na jej twarz.

„Umyj twarz dokładnie w tamtej umywalce” – rozkazał jej ostro Jay.

Nieznośna pompatyczność Jaya obudziła uśpioną w Lily furię.

„Panie, to naturalne, że kobieta chce wyglądać jak najlepiej, wie pan. Jest pan nierozsądny i niegrzeczny”. Postanowiła udawać głupią.

Jay pochylił się do przodu i powiedział poważnie: „Przepraszam, może po prostu nie uważam cię za przystojnego”.

„Eh-

„Piękno jest w każdym rodzaju kwiatów. To samo dotyczy ludzi. Nie mogę nic na to poradzić, jeśli jesteś ograniczony.” powiedziała Lily, trzymając się swojej pozycji.

„Dobra. Jeśli nie umyjesz twarzy, poproszę moich ludzi, żeby zrobili to za ciebie”. Głos Jaya był gładki i jedwabisty, ale Lily poczuła dreszcze na plecach.

„To nie będzie konieczne!” Lily nagle wstała. „Zrobię to sama”.

Podeszła do zlewu, odkręciła kran i ochlapała twarz zimną wodą. Potarła twarz i wróciła do Jaya.

„Skończyłem.”

Jay przyjrzał się niezmienionej, pomalowanej twarzy i zmarszczył brwi. Instynktownie wyciągnął rękę, by dotknąć wielobarwnego makijażu na jej twarzy. „Czy to wodoodporny makijaż?”

Nawet po dotknięciu krzykliwego makijażu, jego palce pozostały nieskazitelne.

„Dam ci trzy minuty. Teraz. Umyj twarz. W przeciwnym razie każę jednemu z moich ludzi zdjąć ci skórę z twarzy”. Jego głos był tak lodowaty, że Lily pomyślała, że jest w trumnie z lodu.

Lily pozostała nieugięta na kanapie naprzeciwko niego. „Nie mogę tego zmyć” – powiedziała uparcie.

„Proszę!”

Na jego rozkaz drzwi od zewnątrz się otworzyły i do pokoju weszła grupa rosłych mężczyzn, którzy ustawili się w dwóch rzędach wokół Lily.

Lily była oszołomiona. Wyjąkała: „Nie... mam na myśli... To tylko demakijaż... Czy to naprawdę konieczne?”

Jay rzucił mężczyznom znaczące spojrzenie, a następnie kilku wysokich mężczyzn agresywnie złapało Lily. Jeden z nich zacisnął dłoń na szyi Lily i szybko zaczęła mieć problemy z oddychaniem.

Inny mężczyzna wziął butelkę płynu do demakijażu i bezmyślnie spryskał nim twarz Lily. Część płynu dostała się do jej oczu i natychmiast ją poparzyła.

Następnie inna osoba wyjęła szczoteczkę do zębów i dokładnie wyszorowała twarz Lily.

Na koniec ostatnia osoba wzięła butelkę wody mineralnej i wylała ją na twarz Lily.

„Jesteśmy wszyscy cywilizowanymi ludźmi. Dlaczego zachowujemy się jak prymitywne małpy?” Lily krzyknęła ze złością.

Dzięki brutalnej i agresywnej pomocy mężczyzn, prawdziwe oblicze Lily powoli zaczęło się ujawniać.

Im bardziej twarz Lily zaczynała wyglądać znajomo, tym wyraz twarzy Jaya stawał się coraz brzydszy.

"Lily Loyle!"

Po wykonaniu obowiązku mężczyźni w końcu wypuścili Lily i szybko opuścili pokój w uporządkowany sposób.

W tym momencie Lily wyglądała jak utopiony szczur z przemoczoną twarzą i ociekającymi wodą ubraniami. Mówiąc delikatnie, była cholernie zdenerwowana.

„A co z tego, że jestem Lily? Ugryź mnie!” Lily ze złością zamachała pięściami do Jaya i wyglądała na kompletnie wściekłą.

Jeśli pięć lat temu Jay nie czuł współczucia dla Lily, to tym bardziej nie mógł go okazywać teraz.

Widoczne rozdrażnienie Lily sprawiło, że jego złowrogi uśmiech stał się jeszcze szerszy.

Ta kobieta była potulną i grzeczną marionetką, nijaką i pozbawioną smaku.

Kto by pomyślał, że okaże się intrygantką pełną czarnego atramentu z kałamarnicy!