Rozdział 2255

Shirley wrzuciła plastikową torbę do kosza, który ze sobą taszczyła. Następnie kontynuowała zamiatanie ziemi. Poczuła, że jej opaska się poluzowuje, więc ją zdjęła. Podmuch wiatru powiał przez dziedziniec, a jej włosy powiewały na wietrze. Słońce świeciło na jej twarz, dodając jej jeszcze więcej piękna i życia, niż miała już wcześniej.

Zacharias zmrużył oczy i powiedział w duchu: Nie zwykła dziewczyna, widzę. Wtedy zdał sobie sprawę, że stracił czas, komentując dziewczynę i westchnął z frustracją. Więc odwrócił się i podniósł nowy plik, aby go przejrzeć.

Nadeszło popołudnie. Corinne przygotowała pięciodaniowy posiłek, który wyglądał pysznie. Kiedy Shirley wróciła z pracy, przełknęła ślinę. „Ładnie pachnie” – powiedziała.