Rozdział 362

„Nieee, kochanie” – mówię cicho, śmiejąc się i wyciągając rękę, by pogłaskać go po policzku. „Musimy wstać! Czeka nas cały dzień. I naleśniki. I kawa. I małe ciastka malinowe”.

Jęczy, przesuwając dłoń wzdłuż moich pleców, tak że zatrzymuje się w zagłębieniu kręgosłupa, przyciągając mnie mocno do siebie, tak że nasze brzuchy są przyległe. Ciepły przypływ pulsuje we mnie, gdy zakładam nogę na jego nogę, ponieważ to uwielbiam – uwielbiam, jak chce, aby każdy cal jego skóry był przyciśnięty do mojej, tak jak ja tego pragnę.

„Nie” – mruczy uparcie, kręcąc głową. Ale potem zatrzymuje się, zastanawiając się. „Cóż, ciastka malinowe... możemy je mieć. Ale ktoś może je tu przynieść, wsunąć pod drzwi, a potem zjemy je w łóżku”.