Rozdział 170

„ Ash, proszę, weź pod uwagę swoją przyjaźń z Parkerem i nie zostawiaj mnie samej! Potrzebuję cię u boku. Proszę, Ash! Nie potrzebuję niczego poza twoim towarzystwem. Razem z Jaredem i Joe możemy żyć beztroskim życiem, jak kiedyś, prawda? Zawsze będę niewinną dziewczynką, która potrzebuje wskazówek moich trzech niezawodnych braci. Proszę, nie zostawiaj mnie samej! Nie mogę żyć sama!”

Początkowo obojętne spojrzenie Ashtona zdawało się złagodzić, ponieważ jej słowa zrobiły na nim wrażenie. Nikt nie znał go lepiej ode mnie — nigdy nie lubił być sam; nie mógł znieść zostawiania potrzebujących w spokoju.

Pozornie szczere słowa Rebekki wzruszyły go. Zawsze był sam, odkąd był młody. Chociaż Ashton miał u boku swojego kochającego dziadka, żadna z rzeczy, które zrobił jego dziadek, nie mogła zrekompensować mężczyźnie jego straty.