บทที่ 71

แอนาสตาเซียรู้สึกขอบคุณเมื่อได้ยินเจตนาดีของแฮเรียต แต่ถึงกระนั้น เธอก็ส่ายหัวอย่างมั่นคง “คุณไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกขอบคุณแค่ไหนที่รู้ว่าคุณไม่เคยลืมแม่ของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการให้คุณตอบแทนฉันเลย จริงๆ แล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อทักทายเท่านั้น ไม่ได้มาเพื่อรับข้อเสนอใดๆ”

แฮเรียตที่กระวนกระวายคว้ามือของอนาสตาเซียไว้ “แม่ของคุณจากไปแล้ว ดังนั้นฉันจึงต้องรับผิดชอบดูแลคุณ โปรดเถอะ! ให้ฉันปฏิบัติกับคุณเหมือนหลานสาวของฉันเถอะ”

แอนาสตาเซียไม่มีใครในครอบครัวนอกจากพ่อของเธอตั้งแต่ปู่ย่าของเธอเสียชีวิต ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อเห็นรอยยิ้มอันแสนดีของแฮเรียต