บทที่ 48

หลังจากตกตะลึงไปสองสามวินาที แอนาสตาเซียก็เงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคู่หนึ่งที่แสดงความไม่พอใจ เอลเลียตหรี่ตาลงและจ้องมองเธออย่างเย็นชา เขาหยิบปากกาของเธอแล้ววางไว้ตรงหน้าเขาโดยไม่ได้ตั้งใจจะคืน

เนื่องจากอนาสตาเซียยังต้องจดบันทึกสิ่งต่างๆ ด้วยปากกานั้น เธอจึงลุกขึ้นยืนด้วยความเขินอาย ใบหน้าของเธอแดงก่ำ จากนั้น เธอเดินไปหยิบปากกาคืนอย่างฝืนๆ

เอลเลียตเหลือบมองเธอ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรหรือแสดงอาการไม่พอใจแต่อย่างใด