Rozdział 1 Zemsta

„Pani Edwards, potrzebuję pani podpisu na tym formularzu zgody na zabieg sztucznej inseminacji” – powiedział prawnik, wręczając dokument Arianie Edwards.

Ariana mocno ścisnęła długopis, aż jej kostki zrobiły się białe, gdy wpatrywała się w formularz zgody.

Operację zaplanowano na jutro, a dziś miał się odbyć jej ślub.

Dawcą nasienia był nie kto inny, jak Theodore Anderson, najstarszy syn zamożnej rodziny Andersonów i zarazem jej narzeczony.

Ale los rozdał okrutne karty. Theodore miał straszny wypadek samochodowy trzy miesiące wcześniej i teraz był w śpiączce, mało prawdopodobne, by kiedykolwiek wyzdrowiał. Jego życie wisiało na włosku i nie było pewne, jak długo wytrzyma.

Rodzina Andersonów, znana ze swojej obsesji na punkcie sukcesji i spuścizny, desperacko pragnęła zapewnić kontynuację linii krwi Theodore'a. Dlatego jego ojciec, Darian Anderson, wziął na siebie obowiązek znalezienia dla syna żony. Sperma, którą Theodore zamroził lata temu, miała zostać zapłodniona w łonie panny młodej, zanim umrze.

Kiedy Ariana spojrzała na formularz zgody przed sobą, jej cera była blada, a w oczach można było dostrzec subtelne poczucie paniki.

„Proszę, czy możesz dać mi trochę czasu na zebranie myśli? Muszę to dokładnie przeczytać” – powiedziała do prawnika, a jej głos drżał z emocji.

Po kilku sekundach ciszy prawnik skinął głową i opuścił pokój.

Wyjście prawnika pozostawiło pokój w złowrogiej ciszy. Ariana natychmiast położyła formularz zgody na stole. Musiała zadzwonić po pomoc do Jaspera Andersona, swojego tajnego chłopaka.

Los chciał, że pomysłodawcą tego ślubu był Jasper, przyrodni brat Theodore'a.

Życie Ariany zostało wywrócone do góry nogami przez niedawną śmierć jej ojca i bezwzględność jej macochy, Glendy Edwards. Ariana została z niczym, nawet z rzeczami zmarłej matki, które również zostały jej odebrane.

Właśnie wtedy, gdy Ariana poczuła się osaczona, Jasper przyszedł do niej z propozycją: uda, że poślubi Theodore'a, a oni znajdą sposób, aby sabotować operację. Po śmierci Theodore'a Jasper zostałby jedynym spadkobiercą rodziny Andersonów, a w zamian obiecał poślubić Arianę i pomóc jej odzyskać rzeczy należące do matki.

Ariana, pod urokiem Jaspera, początkowo zgodziła się na plan. Jednak gdy ślub zbliżał się, zdała sobie sprawę, że nie może tego zrobić.

Rozpaczliwie szukając pocieszenia i rady u Jaspera, Ariana próbowała do niego zadzwonić, ale bezskutecznie.

W stanie niepokoju wymknęła się, by go poszukać. Zdjęła wysokie obcasy, wzięła je w dłonie i poszła korytarzem, a jej serce biło jak szalone ze strachu i oczekiwania.

Kroki Ariany nagle ucichły, gdy zbliżała się do ostatniego salonu na końcu korytarza.

Z lekko uchylonych drzwi można było usłyszeć słaby dźwięk. Był to dźwięk znajomego chichotu.

Przez szparę usłyszała znajomy głos. „Zostań ze mną jeszcze trochę, Jasper. Ariana nie ma teraz czasu, żeby cię szukać”.

Serce jej zamarło, a ona podeszła bliżej drzwi, zaglądając do środka przez mały otwór. Zobaczyła Brielle Edwards, swoją przyrodnią siostrę, siedzącą okrakiem na Jasperze na sofie. Obie były półnagie.

Jasper mówił niecierpliwie, odpychając Brielle, by wstać. „Muszę mieć na nią oko. Obawiam się, że będzie miała zimne stopy w związku ze ślubem”.

Ale Briel le, niedbale ignorując obawy, pocałowała go i powiedziała: „Och, przestań się tak martwić. Ona zawsze cię słucha. Poza tym mamy przy sobie rzeczy jej matki. Nie ośmieliłaby się uciec”.

Nie tracąc ani chwili, Jasper przewrócił Brielle i pochylił się, by ją pocałować. „Masz rację. Dziękuję, kochanie. Zostawię tę zamężną sukę, kiedy skończę plan. Chcę tylko ciebie...”

Ariana z przerażeniem patrzyła, jak zaczynają uprawiać seks, a ich jęki i westchnienia wypełniały pomieszczenie.

Sytuacja, w jakiej się znalazła, uderzyła ją tak mocno, że z trudem utrzymywała równowagę i zatoczyła się do tyłu.

Zdrada była zbyt trudna do zniesienia dla Ariany. Jej serce roztrzaskało się na milion kawałków, a łzy spływały po jej policzkach.

Wściekłość napłynęła jej do żył, a ona zacisnęła pięści tak mocno, że paznokcie wbiły się w jej dłonie. Słuchała dźwięków miłosnych igraszek pary z mieszanką obrzydzenia i wściekłości.

Ale Ariana nie została pokonana. Musiała działać. Nie pozwoli Jasperowi i Brielle ujść na sucho ze zdradą.

Z nową determinacją otarła łzy, wsunęła na nogi wysokie obcasy i wróciła do pokoju. Bez chwili wahania podpisała formularz zgody, zdecydowana zostać prawdziwą synową rodziny Anderson .

I zadbała o to, by Jasper i Brielle zapłacili za swoją zdradę, bez względu na wszystko.

* W nocy rezydencja rodziny Andersonów była oświetlona jasnymi światłami, rzucającymi poświatę na ekstrawaganckie otoczenie.

Zaraz po ślubie gospodyni odprowadziła Arianę do pokoju Theodore'a.

To było jej pierwsze spotkanie ze swoim tak zwanym mężem.

Według Jaspera Theodore był człowiekiem o okropnym temperamencie, złym charakterze i okrutnej osobowości. Był zimny nawet wobec własnej rodziny. Jasper użył każdego obraźliwego słowa, by opisać Theodore'a, nawet „brzydki”.

Ariana uwierzyła słowom Jaspera i była psychicznie przygotowana na spotkanie z mężem, który był wszystkim, tylko nie przystojny. Jednak kiedy zobaczyła Theodore'a po raz pierwszy, mimo że był chory, nie mogła nie zauważyć jego wrodzonej szlachetności i niesamowicie przystojnego wyglądu.

Ariana stała nieruchomo obok łóżka, podziwiając oszałamiające rysy Theodore'a i zaczęła wątpić we wszystko, co powiedział jej Jasper. W tym momencie Jasper, który był pijany i trzymał w ręku butelkę, otworzył drzwi i pewnym krokiem wszedł do pokoju, mówiąc głośno i nie zważając na stan Theodore'a.

„Przepraszam, Aria. Byłem dziś zbyt zajęty i żałuję, że nie odebrałem twojego telefonu” – powiedział Jasper, udając skruchę.

Ariana musiała na razie grać zgodnie z planem Jaspera, więc odpowiedziała: „Wszystko w porządku. Nie martw się o to”.

Jasper wziął łyk alkoholu, jego zadowolony uśmiech się poszerzył. „Wiedziałem, że mi wybaczysz; kochasz mnie za bardzo” – powiedział pewnie.

Ariana zacisnęła pięści, powstrzymując furię. „Już późno. Możemy porozmawiać o wszystkim, co chciałaś omówić jutro”.

Jasper zamknął drzwi, przez co w pokoju zapadła ciemność, i powoli podszedł do niej.

Ariana cofnęła się nerwowo, pytając go: „Jasper, czego ode mnie chcesz?”

Z nikczemnym uśmieszkiem i zapachem alkoholu w oddechu, Jasper rzucił się na nią, mówiąc: „Nie powinniśmy tracić czasu. Jeśli urodzisz moje dziecko, nasze dziecko zostanie dziedzicem Andersona”.

Jasper nie traktował Theodore'a poważnie. Jak śmiał chcieć uprawiać seks ze swoją szwagierką na oczach swojego brata!

Ariana walczyła, krzycząc: „Puść mnie!”

Jasper nagle się zatrzymał, a Ariana spojrzała na niego oszołomiona. Zobaczyła, że jego wyraz twarzy zmienił się na wyraz czystego przerażenia, jakby zobaczył ducha za nią.

Jasper drżącym głosem mruknął: „Theodore...”