Rozdział 5 Kontynuuj śledztwo

W butiku zapadła cisza.

Było tak cicho, że odgłos szpilki uderzającej o podłogę rozbrzmiałby w powietrzu niczym grzmot.

Wszyscy inni spoglądali na sprzedawcę ze współczuciem.

Jej wyraz twarzy był ponury, ale kierownik podszedł do niej i dał jej do zrozumienia, że ma spełnić życzenie klienta.

W końcu suknia ślubna była dość droga.

Dominic nie okazał wzruszenia, a uśmiech nie pojawił się na jego twarzy.

Kaliope ścisnęła jego dłoń i szepnęła: „Nie powinniśmy kupować sukni ślubnej.

To dla nas trochę za dużo, żeby wydawać pieniądze na coś, z czego później nie będziemy mogli skorzystać.

Zapomnijmy o tym. — Przesuń moją kartę — rzekł chłodno Dominic.

„ Nie potrzebujesz do tego numeru PIN”. Ostatecznie kierownik i projektant przybyli, aby wspólnie załagodzić sytuację.

Dominic wyszedł na zewnątrz, żeby zapalić, podczas gdy Calliope została zmierzona w środku.

Nikt już nie odważył się z niej kpić.

Sprzedawczyni została surowo upomniana przez swojego kierownika i stała z boku.

Projektantka obsypywała Calliope komplementami, a menadżerka traktowała ją wyjątkowo, serwując jej kawę, jakby była klientką VIP.

Po wyjściu z salonu ślubnego Calliope miała ponury wyraz twarzy, gdy wracały do domu.

Ta suknia ślubna kosztowała ponad trzydzieści tysięcy... Zaciskając usta, obróciła głowę w stronę Dominica, którego wyraz twarzy był tak spokojny jak góra lodowa.

„ Dominic” – wyrzuciła z siebie. „Myślę, że musimy porozmawiać”. Oszołomiony Dominic zatrzymał się w miejscu.

Młoda kobieta patrzyła na niego uroczyście, jej duże oczy mrugały powoli, a usta zacisnęły się w wąską, zdecydowaną linię.

„ To było naprawdę impulsywne z twojej strony.” Dominic zmarszczył brwi.

„ Co?” „W salonie sukien ślubnych nie musiałaś tego robić.

Dlaczego nalegałaś na kupno tej sukni ślubnej? Kosztowała całe trzydzieści tysięcy! Czy zdajesz sobie sprawę, jak długo moglibyśmy wytrzymać za te pieniądze?” Dominic nie miał pojęcia, jak długo mogliby utrzymać się na powierzchni za skromną sumę trzydziestu tysięcy, ponieważ ta kwota pieniędzy nie wystarczyłaby nawet na pokrycie kosztów jednego posiłku dla niego w przeszłości.

Kaliope spojrzała na niego ukradkiem i ku swemu zdziwieniu odkryła, że mężczyzna jest zupełnie niewzruszony.

„ Nie chcę cię oskarżać” – powiedziała, a jej ton stał się łagodniejszy.

„Jesteśmy małżeństwem, co oznacza, że musimy zacząć myśleć o naszej wspólnej przyszłości.

Wiem, że możesz mieć wrażenie, że musisz podjąć jakieś działanie w moim imieniu, ale jeśli to możliwe, postaraj się powstrzymać od działania, gdy sytuacja tego wymaga.

Powinniśmy wydawać nasze pieniądze na bardziej znaczące zakupy w naszej rodzinie!” Nasza rodzina? Dziwne, że Dominic poczuł, jak się uśmiecha, gdy usłyszał jej słowa.

„ Jeszcze nie dostałam posagu, ale muszę go wykorzystać gdzie indziej.

Nie możemy teraz być ekstrawaganccy. Głos Calliope powoli cichł, gdy pomyślała o rachunkach szpitalnych swojej matki i potrzebach młodszego brata na pokrycie kosztów utrzymania.

Ta myśl wyraźnie ją zaniepokoiła.

Jednak nie odważyła się powiedzieć czegokolwiek Dominicowi, gdyż wziął ją za Penelope.

„ Ekstrawaganckie?” powtórzył mężczyzna i cicho się zaśmiał.

„ Nie wiem, dlaczego tak wahasz się przed wydawaniem pieniędzy.

Czy nie jesteś córką rodziny Gingrich?” Oczy Calliope rozszerzyły się, a jej serce zaczęło bić szybciej.

Rozpaczliwie chcąc zmienić temat, przemówiła pośpiesznie.

„Hej, jesteś spragniony? Może kupię nam trochę koktajli mlecznych?” Po tych słowach obróciła się na pięcie i pośpieszyła do sklepu z koktajlami mlecznymi przy ulicy.

Dominic nie mógł powstrzymać się od chichotu, patrząc jak ona szybko odchodzi.

Wtedy jego telefon zawibrował.

Jego uśmiech powoli zniknął, gdy zobaczył identyfikator dzwoniącego.

„ Jak poszło?” „Panie.

„Silv” – przywitał się stłumionym głosem mężczyzna po drugiej stronie linii.

„ Jesteśmy już bardzo blisko zakończenia naszego śledztwa.

Ktoś manipulował Twoim prywatnym samolotem w dniu wypadku, ale niestety nie dysponujemy jeszcze wystarczającymi dowodami, aby to potwierdzić.

Osoba odpowiedzialna powinna być tą samą osobą, którą podejrzewałeś. „Dobra robota” – odpowiedział chłodno Dominic.

„ Kontynuuj śledztwo!” „Tak.

Czy jest pan pewien, że nie wróci pan do Yeringham, panie?

Silv? Jak długo zamierzasz pozostać w wiosce w Jazona?”