Rozdział 149 Nadzieja

„Zrób coś, Doktorze” – rozkazał Aleksander tonem, który nie znosił sprzeciwu. Jako Książę, jego autorytet był absolutny na jego terytorium i nikt nie ośmielał się sprzeciwiać jego rozkazom.

„Zrobiliśmy wszystko, co mogliśmy. Otrzymuje najlepsze możliwe leczenie i leki. Teraz możemy tylko czekać i mieć nadzieję na następne dwadzieścia cztery godziny” – odpowiedział lekarz z bezradnością na twarzy. „Przepraszam, muszę zająć się obchodem” – dodał, wstając i wychodząc z pokoju.

Matteo i Alexander pozostali na miejscach, wciąż niezdolni do przetworzenia ponurych wieści. Nie pozostało nic innego, jak czekać dwadzieścia cztery godziny i mieć nadzieję, że włoski Don odzyska przytomność przed upływem terminu.