Rozdział 13: Iskry

(punkt widzenia kwietnia)

Półtorej godziny później siedzieliśmy wszyscy w biurze wujka Wyatta. Dołączyła do nas ciocia Lilly, ale nie mówiła zbyt wiele. Ale z drugiej strony ja też nie. Nie, byłam w większości cicha podczas tego ultra-niezręcznego spotkania. Spędzałam czas po prostu słuchając wszystkich i formułując pobieżne opinie na temat mojej nowej rodziny, jednocześnie unikając jakiegokolwiek kontaktu wzrokowego z Alexem. Właściwie, prawie w ogóle z nim nie rozmawiałam. To znaczy poza tym, żeby grzecznie mu odpowiedzieć, kiedy do mnie mówił. Nawet wtedy nie patrzyłam bezpośrednio na niego. To było po prostu zbyt niezręczne i bolesne. Nadal czułam tępy ból w piersi, ale powoli ustępował. Nie chciałam teraz myśleć o tym, co wydarzyło się wcześniej z nim. Zamiast tego skupiłam się na mojej nowej rodzinie.

Był wujek Johnathon, który wydawał się być całkiem spokojny. Miał ciepły, zachęcający uśmiech, który zdawał się rozjaśniać jego oczy, kiedy mówił lub patrzył na swoją żonę, w której każdy mógł powiedzieć, że był całkowicie zakochany. Mówił też łagodnie, ale miałam wrażenie, że to typ faceta, który nie znosi bzdur. Był dowcipny, inteligentny i pogodny. Jeśli chodzi o wygląd, nie był złym facetem. Oprócz jasnobrązowych włosów i oczu miał bardzo wyraźne rysy twarzy, jak tata. Jego szerokie ramiona zwężały się w wąskie biodra, które prowadziły do długich, umięśnionych nóg. Miał silną prezencję, która wypełniała pomieszczenie, ale nie była onieśmielająca. Łatwo było zauważyć, że on i tata są rodzeństwem, szczególnie gdy stali lub siedzieli blisko siebie.