Rozdział 2 Zostaw mężczyznę

Pięć lat później w renomowanym szpitalu w Moranta.

Sasha przedstawiała studium przypadku pacjenta płynnie po francusku innym ekspertom medycznym w sali konferencyjnej. Krótkie włosy pasowały do jej delikatnej skóry i rysów, podkreślając jej jasne oczy niczym para olśniewających klejnotów.

„Przepraszam, doktor Nancy, ale czy chcesz powiedzieć, że ta pacjentka nie potrzebuje operacji? Sugerujesz, że powinniśmy skorzystać z akupunktury?” Sasha przerzuciła kartki raportu medycznego i obdarzyła ekspertów pewnym uśmiechem. „Jeśli ufacie mojej opinii, to tak”. Teraz była doktor Nancy Wand, pseudonim, który przyjęła pięć lat temu. Wtedy ginekolog ogłosił jej zgon Hayesom po tym, jak uratował ją z paszczy śmierci.

Sasha wolała umrzeć, niż wrócić do Rezydencji Hayesów; to miejsce było dla niej koszmarem.

Później. przyjechała do Moranty i osiedliła się w tym kraju. W ciągu pięciu lat zyskała sławę jako lekarka, która specjalizowała się również w tradycyjnej medycynie chińskiej, wykorzystując umiejętności odziedziczone po rodzinie Wand. Myśli ekspertów medycznych zachwiały się, gdy usłyszeli jej pewną odpowiedź.

Jednak Sasha nie miała czasu czekać na ich odpowiedź. Spojrzała na zegarek i wkrótce opuściła salę konferencyjną. „Doktor Nancy, odbierasz znowu swoje dzieci?” „Tak .”

Schodząc po schodach, natknęła się na kolegów i odwzajemniła ich pozdrowienia szerokim uśmiechem.

Nie mogła się doczekać, żeby odebrać dzieci. Dziesięć minut później, w przedszkolu.

Wejście do przedszkola było puste, gdy Sasha przybyła. Właśnie wtedy mała dziewczynka z warkoczykiem radośnie podbiegła w jej kierunku. „Mamo, w końcu jesteś! Tak długo na ciebie czekałam!”

Natychmiast wysiadła z samochodu. „Dzisiaj się spóźniłam. Przepraszam, Vivi. Następnym razem się nie spóźnię. Czy możesz mi wybaczyć?”

Vivian nigdy nie obwiniłaby swojej mamy za spóźnienie. „Wszystko w porządku. Matt jest ze mną i przyniósł mi mnóstwo pysznych przekąsek! Patrz, jestem najedzona!” powiedziała dziewczynka, pocierając brzuszek.

Jej słowa rozgrzały serce Sashy.

Matt, bliźniak Vivian, był rzeczywiście bardzo troskliwym małym chłopcem. Zawsze dobrze opiekował się swoją młodszą siostrą. „Dlaczego nie pójdziemy teraz i nie znajdziemy Matta?” „Dobrze, mamusiu!”

Kilka minut później. Sasha znalazła swojego syna w pokoju nauczycielskim.

Martwiła się, że znów będzie w centrum uwagi, otoczony przez nauczycieli. „O mój Boże! Spójrz! Uczeń z wymiany, który do nas dołącza, naprawdę wygląda identycznie jak nasz drogi Matteo!” „Masz rację! Spójrz na to!” Jeden z nauczycieli przyniósł zdjęcie obok twarzy Matteo. Matteo rzucił okiem na zdjęcie.

„Jak jesteśmy do siebie podobni? Czy jego twarz jest pulchna jak moja?” „Cóż... Nie.”

„Czy on wygląda tak uroczo jak ja, kiedy się uśmiecha?” Matteo pochylił się do przodu, obejmując dłońmi swoją śliczną buzię.

Nauczyciele wybuchnęli śmiechem.

Jednak po bliższym przyjrzeniu się stwierdzili, że ci dwaj nie są do siebie aż tak podobni. Pięcioletni chłopiec na zdjęciu miał poważną minę; jego ponury wyraz twarzy sprawiał, że wyglądał jak mały dorosły. Dla nich Matteo był zdecydowanie słodszy. „Matt, co ty robisz?” zapytała Sasha, widząc ich interakcję. „Mamo, jesteś tutaj! Cóż, ja nic nie zrobiłam”.

Słysząc głos mamy, zareagował szybko, zeskakując ze stołu i promieniejąc. Matteo zawsze był pogodnym chłopcem.