Rozdział 4

„ O co chodzi?” Lacey zapytała ostrożnie.

„ Przyjdź do mnie dziś wieczorem”. Jackson uśmiechnął się paskudnie. „Zróbmy małe show”.

Lacey poczuła obrzydzenie na myśl o jego słowach.

Ale myśl, że jej ojciec mógłby...

Wydawało się, że nie miała innego wyjścia.

Przygryzając wargi, w końcu poddała się mu. „Okej.”

„ Haha, do zobaczenia wieczorem!” powiedział Jackson radośnie.

Dziś wieczorem twoje długie włosy będą lejcami dla mojego konia. Będzie dobrze!

Po zakończeniu rozmowy telefonicznej Lacey natychmiast zadzwonił do dyrektora.

Jednak nikt nie odpowiedział.

Po prostu odłożył telefon i przestał próbować.

„ Kochanie, już idę” – zaczął, rzucając się na kobietę leżącą na łóżku.

„ Czas jest cenny. Życie Hintona nie jest warte mojego czasu. Powiem tylko, że dyrektor był później w podróży służbowej, a potem znajdę przypadkowego lekarza, do którego mógłbym pójść i to zbyć”.

Po usłyszeniu, że Jackson złapał dyrektora, rodzina Hintonów wybuchła radością.

„Jak można się spodziewać po dziecku z wpływowej rodziny. Ma szerokie kontakty. Ten śmieć, Williams, wie tylko, jak wszystko zepsuć. Musisz dobrze opiekować się Jacksonem w tym czasie, Lacey. W końcu to, czy twój ojciec zostanie szefem wydziału, zależy od niego”.

„ Kto wie? Jeśli będzie szczęśliwy, może nawet zabierze cię na Wielką Ceremonię Powrotu Wielkiego Marszałka”.

Oczy Lacey były lekko zaczerwienione, gdy milczała.

Wyraźnie słyszała głos kobiety w telefonie.

„ Zeke, przepraszam...” Lacey westchnęła. „Chyba takie jest życie”.

Nie miała pojęcia, że Zeke, którego porzuciła, w tej chwili ratował jej ojca na oddziale ratunkowym.

Zeke wyglądał poważnie, gdy jego dłonie sprawnie manewrowały srebrnymi igłami, nakłuwając każdy z punktów akupunkturowych Daniela z nieomylną precyzją.

W tym momencie z sąsiedniej sali operacyjnej wyszedł starszy mężczyzna ubrany na biało.

Był dyrektorem szpitala, który właśnie zakończył operację pacjenta.

Kiedy przechodził obok sali operacyjnej, w której znajdował się Zeke, nagle zatrzymał się i zmarszczył brwi.

„ Do cholery. On nie jest naszym lekarzem. Jak tu wszedł? ”

Podświadomie chciał podejść i go przegonić.

Ale kiedy zobaczył, jak Zeke manipuluje techniką srebrnej igły, jego oczy nagle rozjaśniły się.

„ Czy... Czy to może być technika Ammo Needle? Najdoskonalsza technika akupunktury stworzona przez Wielkiego Marszałka? Boże, nie spodziewałem się, że technika Ammo Needle zostanie wykonana za mojego życia!”

Stał w drzwiach jak sparaliżowany, a jego oczy płonęły podziwem, gdy obserwował umiejętności tego pierwszego.

Technika Ammo Needle była nie tylko skuteczna, ale również bardzo widowiskowa.

Daniel, który leżał na szpitalnym łóżku, powoli odzyskiwał przytomność.

Widząc przed sobą obcego mężczyznę w codziennym ubraniu, Daniel był oszołomiony.

Nie rozpoznał Zeke'a i nie wiedział, że to on był „przyszłym zięciem”, który spowodował jego zawał serca.

„ Kim... Kim ty jesteś?”

„ Nie ruszaj się” – powiedział Zeke głębokim głosem. „Robię ci akupunkturę”.

„ Akupunktura?” Daniel zamarł na moment, po czym spojrzał w dół, gdy Zeke wykonywał mu akupunkturę.

Chwilę później zadrżał z podniecenia.

„ Ammo Needle... Legendarna Ammo Needle! O mój Boże! Nie mogę uwierzyć, że widzę to na własne oczy, a to jest wykonywane na mnie! Boże, to dla mnie zaszczyt!”

Wkrótce Zeke skończył akupunkturę.

„ Człowieku, jestem naprawdę pod wrażeniem” – powiedział reżyser, podbiegając do niego. „Nie mogę uwierzyć, że wiesz, jak wykonać technikę Ammo Needle! Masz mój najgłębszy szacunek”.

Daniel pośpiesznie wstał ze szpitalnego łóżka.

Czuł się komfortowo i odrobinę silniejszy niż wcześniej.

„ Jesteś niesamowity, mój przyjacielu. Czy mógłbyś mnie czegoś nauczyć? Chciałbym się od ciebie czegoś nauczyć”.

„ Tak, tak” – odpowiedział również dyrektor. „Proszę, naucz nas”.

„ Proszę przyjąć mój szacunek, panie.”

Zeke ostrożnie odłożył srebrne igły i powiedział: „Nie przyjmuję uczniów”.

Nie chodzi o to, że nie przyjmuję praktykantów. Po prostu jesteś moim przyszłym teściem.

To bezsens, że nazywasz mnie mistrzem, skoro ja mam nazywać cię tatą.

Zeke odwrócił się i odszedł.

„ Mistrzu”. Daniel i dyrektor podążali tuż za nim. „Proszę przyjąć nas jako swoich uczniów”.

Przy drzwiach izby przyjęć rodzina Hinton płonęła z niepokoju. Dyrektor szpitala jeszcze nie przybył.

Zaczęli się zastanawiać, czy Jackson ich nie wystawił.

Lacey sięgnęła po telefon i chciała przypomnieć o tym Jacksonowi, gdy nagle Jeremy krzyknął: „Patrz, wyszedł”.

Wszyscy spojrzeli na drzwi izby przyjęć i zobaczyli wychodzących trzech mężczyzn.

Grupę prowadził Zeke, a za nim podążali Daniel i reżyser.

„ Ten śmieć nadal tu jest?” – krzyknęła Hannah. „Do cholery! Nie poszedł na salę operacyjną, żeby coś zepsuć, prawda? Ten niekompetentny partacz!”

„ Czemu tak bardzo zależy ci na tych śmieciach?” Jeremy parsknął śmiechem.

„ Chodzi o to, że Daniel wyzdrowiał. Spójrz, wygląda na to, że jest w porządku. I spójrz, kto jest obok niego; to dyrektor szpitala.”

Hannah płakała ze szczęścia. „To musi być Jackie. Od dawna zapraszał dyrektora, żeby uratował Daniela. Źle zrobiliśmy, obwiniając Jacksona. Mój zięć jest niezawodny”.

Cała rodzina ruszyła w drogę, otaczając Daniela i reżysera, ignorując Zeke'a.

Lacey spojrzała na Zeke'a ze skomplikowanym wyrazem twarzy, po czym westchnęła i podeszła, by podziękować dyrektorowi.

„ Z pewnością masz dar magicznej ręki, reżyserze. Dziękuję za uratowanie mu życia.”

„ Reżyserze, aby wyrazić moją wdzięczność, pozwól mi kupić ci posiłek.”

Reżyser wyglądał na całkowicie zaskoczonego. „Przykro mi, ale to nie ja uratowałem Daniela. To wszystko zasługa mojego pana. Nie brałem udziału w niczym z tego.”

Rodzina Hintonów była zdezorientowana.

Reżyser ma mistrza? Gdzie on jest?

„ Tak jest. Mój pan mnie uratował” – powtórzył Daniel.

„ Chodź, pozwól, że cię przedstawię. To jest mistrz, którego reżyser i ja właśnie poznaliśmy.”

Daniel podszedł do Zeke'a, kłaniając się. „Mistrzu, żadne słowa nie wyrażą mojej wdzięczności dla ciebie”.

Co do cholery?

Rodzina Hintonów spojrzała na Zeke'a tak ostro, że ich gałki oczne niemal wyskoczyły z orbit.

Zeke Williams, ratownik, mistrz...

Jak to wszystko się łączy?