Rozdział 7

Fabian był wpływową osobą w Ludington City. Jak mógł znieść, że jest karcony i upokarzany w ten sposób? Nie mógł nie czuć się poniżony.

Ponieważ Maxwell odciął go od rodziny Sue, nie musiał już być pretensjonalny. Nie poświęci więcej wysiłku, aby zdobyć serce Vanessy, mimo że Vanessa była bardzo piękna. Zrobił to tylko po to, aby zbliżyć się do Maxwella, który miał świetną reputację w chińskiej branży medycznej.

Fabian prychnął: „Naprawdę uważasz, że twoja wnuczka to cenny skarb? Miałem dość zabawy z dziewczynami takimi jak ona. Nawet nie zawracałbym sobie głowy jej schlebianiem, gdyby nie twoja reputacja”.

Chociaż Mistrz Sue mógł stwierdzić, że bogaci playboye tacy jak Fabian nie byli dobrymi ludźmi, nie spodziewał się, że Fabian będzie się zachowywał w jego obecności w taki sposób. Włosy Maxwella stanęły dęba. „Ty... Jak śmiesz tak do mnie mówić? Ty...

„Nie obchodzi mnie to! Nie myśl, że jesteś taki wspaniały tylko dlatego, że jesteś prezydentem ! Grupa Huang ma wiele powiązań w Ludington City. Zawsze możemy współpracować z kimś innym. Jesteś po prostu staruszkiem, nie myśl o sobie zbyt dobrze tylko dlatego, że jesteś jakimś cholernym chińskim lekarzem!”

Fabian pokazał swoje prawdziwe oblicze, obrażając Maxwella.

Maxwell trząsł się ze złości, a jego twarz zrobiła się czerwona. Wskazał Fabiana palcami, próbując powstrzymać chęć pobicia go: „Zgłoszę policji to, co zrobiłeś Vanessie”.

Początkowo Maxwell nie planował zgłaszać sprawy ze względu na status społeczny Fabiana. Jednak ponieważ Fabian zachowywał się w taki sposób, Maxwell był tak urażony, że postanowił nie puścić faceta, który skrzywdził jego wnuczkę.

Fabian nie wydawał się tym przejmować, nawet po wysłuchaniu słów Maxwella. Machnął ręką i uśmiechnął się arogancko: „No to idź i zgłoś to policji, jeśli uważasz, że policja ośmieliłaby się wystąpić przeciwko rodzinie Huang!” Po tych słowach Fabian odwrócił się i podszedł do drzwi, śmiejąc się dziko.

Nagle ktoś wszedł. Facet kopnął Fabiana na ziemię, zanim Fabian zdążył zareagować. Fabian jęknął z bólu.

Wszyscy byli przerażeni. Spojrzeli i zdali sobie sprawę, że to Zachary, który poszedł odebrać swój bagaż.

Kiedy Fabian leżał na ziemi, Zachary spojrzał na niego z ponurym wyrazem twarzy.

Fabian w końcu wstał i zdał sobie sprawę, że osobą, która go kopnęła, był nikt inny, jak Zachary. W jego piersiach narastał gniew. Wskazał na Zachary'ego i krzyknął: „Ty! Jak śmiesz mnie kopać! Igrasz ze śmiercią!”

Zachary wystąpił naprzód i powiedział stanowczo: „Przeproś natychmiast Mistrzynię Sue!”

„Co powiedziałeś?” Fabian szeroko otworzył oczy ze złości. Spojrzał na Zachary’ego i uderzył go pięścią w twarz.

"Huk!"

Rozległ się kolejny głośny huk. Fabian, który rzucił się w stronę Zachary'ego, by go zaatakować, najwyraźniej uderzył w sprężynę.

Upadł na ziemię i roztrzaskał się o długą ławkę na korytarzu.

"Przeproś teraz!"

Zachary znów zrobił krok do przodu, zimniejszym głosem.

„Nie ma mowy…” Fabia n uparcie powiedziała. Jednak nagle poczuł dreszcz w sercu, gdy zobaczył, że Zachary wpatruje się w niego. W tym momencie Fabian poczuł, że jego ból się nasilił. W końcu zacisnął usta i pochylił głowę. „Przepraszam, Mistrzu Sue”.

"Wynoś się natychmiast!"

Zachary rzucił Fabianowi zimne spojrzenie. Fabian poczuł, że w końcu uwolnił się od niebezpieczeństwa i natychmiast odszedł, mimo że wciąż odczuwał ból.

Wszyscy w szpitalu w końcu oprzytomnieli, gdy Fabian wyszedł. Patrzyli na Zachary'ego z niedowierzaniem.

Maxwell podszedł i poklepał Zachary'ego po ramieniu. „Dziękuję, Zachary”.

Zachary skinął głową w milczeniu. Miał zamiar wyjść po tym, jak odebrał bagaż. Jednak usłyszał Fabiana krzyczącego arogancko, gdy przechodził obok. Fabian nawet obraził pole medycyny chińskiej. Dlatego Zachary stracił cierpliwość i poszedł dać mu nauczkę.

Maxwell westchnął i powiedział z troską: „Nie spodziewałem się, że będzie taką osobą. Nie jest dobrze obrażać rodzinę Huang. Zachary, obawiam się, że ta sprawa przysporzy ci tylko więcej kłopotów. Musisz mi powiedzieć, czy będzie chciał się na tobie zemścić”.

Harrison był kiedyś Królem Ziół w swoim pokoleniu. Oprócz zwykłych polityków i szlachty, nawet cesarz i jego generałowie chcieli szukać leczenia u Harrisona . W ogóle nie bał się Fabiana. Jednak trudno byłoby mu wytłumaczyć taką rzecz, więc Zachary tylko skinął głową, odpowiadając: „Tak, zrobię to”.

W tym momencie z zewnątrz słychać było dźwięk pojazdu. To był samochód, którym Vanessa miała zostać przewieziona do nowego szpitala.

Patrząc na Vanessę leżącą na szpitalnym łóżku, Zachary pomyślał o czymś. Powiedział do Maxwella: „Pani Sue, pójdę z tobą, jeśli nie masz nic przeciwko”.

Zachary martwił się, że stan Vanessy będzie niestabilny, jeśli srebrne igły na jej głowie zostaną przypadkowo przesunięte podczas przenoszenia jej do nowego szpitala. Dlatego chciał pójść z nimi, aby upewnić się, że wszystko będzie w porządku, gdy dotrą do nowego szpitala.

Maxwell zrozumiał, dlaczego Zachary chciał to zrobić. Dlatego zgodził się natychmiast. Maxwell nie wiedział, jak zastosować „Cudowne Dziewięć Kolców”, które Zachary właśnie wykonał. Byłoby wspaniale, gdyby Zachary był tam, gdyby coś poszło nie tak.

Jednak pozostali nie wiedzieli, dlaczego Zachary chciał pójść za nimi do innego szpitala. Myśleli, że Zachary próbował zasłużyć na przysługę od Maxwella.

Zachary ignorował plotki i pomagał w przygotowaniach do przeniesienia Vanessy.

Maxwell był szanowanym chińskim lekarzem w Ludington City i był również doradcą w wielu szpitalach. Dlatego udało mu się szukać pomocy, aby szybko przenieść Vanessę do Topstate Hospital w Ludington City.

Zachary poszedł za nimi aż do Topstate Hospital. Wbił Vanessie kilka igieł w głowę, aby przyspieszyć proces odprowadzania wynaczynionej krwi. Nie opuścił szpitala, dopóki Vanessa nie odzyskała przytomności.

Była już druga po południu, gdy Zachary wrócił do Ludington Medical College z małą walizką na holu. Zjadł lunch w małej restauracji niedaleko szkoły, a następnie wrócił do akademika.

W każdym mieszkaniu mieszkało czterech współlokatorów. Jednak jego trzej współlokatorzy byli obecnie na stażach w swoich szpitalach. Do zakończenia stażu pozostało jeszcze kilka dni. Dlatego nie było tam nikogo innego.

Zachary posprzątał akademik i wziął gorącą kąpiel. Następnie zasnął na łóżku. Zaaplikowanie Vanessie Cudownych Dziewięciu Kolców zajęło mu dużo energii. Ponieważ miał słabe ciało, był teraz wyczerpany.

Następnego ranka obudził się o dziesiątej. Na szczęście nie musiał chodzić na żadne zajęcia, bo był na drugim semestrze czwartego roku.

Po umyciu się i śniadaniu Zachary był gotowy udać się do biura, aby oddać certyfikat stażu. Był to ważny dokument, który miał określić, czy będzie mógł ukończyć studia.

Chociaż do powrotu większości stażystów do szkoły pozostały jeszcze dwa dni, w biurze było już sporo ludzi.

Wszyscy dzielili się swoimi doświadczeniami ze stażu, trzymając w rękach certyfikaty. Niektórzy byli zadowoleni, podczas gdy inni narzekali.