Była noc, ale sen Gwendolyn Shalders był niespokojny.
Miała wrażenie, że ktoś ją miażdży do tego stopnia, że była bliska uduszenia. Co gorsza, tuż obok jej ucha wciąż słyszała dźwięk głębokiego i szybkiego oddechu. Zaraz po tym z najbardziej intymnej części jej ciała dochodził ostry, kłujący ból.
Uświadomiła sobie to i jej oczy otworzyły się z przerażeniem. Natychmiast została powitana przez niewyraźną sylwetkę mężczyzny podpartego nad nią.
„To... ty, Mavericku?”
Następnie mężczyzna, który śmierdział alkoholem, wydał z siebie ciche jęknięcie. Następnie zaczął ją raz po raz szarpać, nie mówiąc nic więcej. Niemniej jednak znajomy głos sprawił, że Gwendolyn odetchnęła z ulgą. Gdy mężczyzna kontynuował pchanie w nią, pożądanie w niej stopniowo rosło. Na koniec z jej ust nieubłaganie wydobyły się uwodzicielskie jęki.
Wkrótce ruchy mężczyzny stawały się coraz bardziej energiczne. Zaciskając zęby, Gwendolyn znosiła ból. Zagubiła się w błogiej atmosferze, czując się, jakby chodziła po powietrzu.
Byli małżeństwem od trzech lat i Maverick Wright w końcu był skłonny się z nią przespać.
Z uwagi na fakt, że została mu narzucona przez jego dziadka, Declana Wrighta, nigdy nie oszczędzał jej ag lance przez te wszystkie lata. Dlatego była przeszczęśliwa, że tym razem wszedł do jej pokoju, bez względu na powód.
Dwie godziny później, z głębokim jękiem, Maverick padł na nią w całkowitym wyczerpaniu. Księżycowe światło za oknami sięgającymi od podłogi do sufitu oświetlało jego idealną sylwetkę.
Gdy Gwendolyn słuchała jego szybkiego bicia serca, uznała to za zbyt realistyczne, a jednocześnie niesamowicie senne. Jeśli to naprawdę sen, to nigdy nie chcę się obudzić!
Owinęła ramiona wokół jego szyi, w jej oczach pojawiło się pełne miłości spojrzenie, lekko dysząc po intensywnych ćwiczeniach. „Maverick... Maverick, ja naprawdę-”
Zanim zdążyła wypowiedzieć słowo „miłość”, usłyszała mężczyznę mruczącego imię niskim, chrapliwym głosem. „Tasha…”
Gdy to usłyszała, zamarła na miejscu.
Jej serce ścisnęło się z bólu, a cała krew w ciele stała się zimna.
Tasha była przydomkiem Natashy Mossey i była pierwszą miłością Mavericka, który w ciągu ostatnich kilku lat przebywał za granicą z powodu Declana.
Ale wczoraj wróciła do kraju.
Pomijając to, wysłała Gwendolyn prowokacyjną wiadomość, która brzmiała: Wróciłam, Gwendolyn, i nie ma już dla ciebie miejsca w rodzinie Wright! Mave i ja jesteśmy dziecięcymi kochankami. Myślisz, że zajmiesz moje miejsce za kilka lat? Spadaj! Wracaj do sierocińca, bo tam jest twoje miejsce! Nie masz pojęcia, jak bardzo mnie kocha, co? Nawet jeśli leży w twoim łóżku, bez wątpienia wywoła moje imię! Jesteś godna tylko tego, żeby być moim zastępcą. To musi być gorzkie uczucie, co, Gwendolyn?
W tamtym momencie Gwendolyn temu zaprzeczyła.
Jej zastępczyni? Jestem wnuczką-synową wybraną przez Starego Pana Wrighta, prawowitą Panią Wright! Jestem sobą i niczyją zastępczynią! Niemniej jednak, w tym momencie, wciąż słyszała Mavericka wołającego imię Nataszy.
Szydercze wiadomości tekstowe wciąż odtwarzały się w jej umyśle, stanowiąc dowód jej dawnych urojeń.
Bez ostrzeżenia łzy niekontrolowanie spływały jej po twarzy. Zacisnęła pięści, całe jej ciało drżało z powodu tłumienia emocji.
Przez wszystkie te lata byłam ostrożna i posłuszna do granic podporządkowania. Nawet rzuciłam pracę i poświęciłam wszystko, by być dla niego dobrą żoną. Jego matka i siostra w rezydencji Wrightów mają zdanie na temat mojego pochodzenia, snoby w każdym tego słowa znaczeniu. w ten sposób wielokrotnie utrudniając mi życie i upokarzając mnie. A jednak znosiłam to wszystko, ponieważ nie chciałam sprawiać mu żadnych kłopotów. Czy nie zniżyłam się wystarczająco, by zyskać jego miłość? Dlaczego musi deptać resztki mojej godności? Ta noc była dla niej niezwykle długa.
Nie spała całą noc, nie zmrużyła oka.
Następnego ranka Maverick obudził się wczesnym rankiem, gdy oślepiające światło słoneczne wpadało przez okna sięgające od podłogi do sufitu.
Pomasował skronie. Gdy tylko otworzył oczy, zobaczył Gwendolyn siedzącą przed toaletką, tyłem do niego.
Nagle absurdalne wydarzenia z poprzedniej nocy przemknęły mu przez myśl. Zrozumienie zaświtało mu w głowie, a jego hebanowe oczy zwęziły się, podczas gdy temperatura wokół niego powoli spadała.
Mimo że stała do niego tyłem, Gwendolyn wyraźnie wyczuwała emanującą z niego wrogość.
Kontynuowała nonszalancko nakładanie produktu do pielęgnacji skóry, gdy nagle Maverick mocno złapał ją za nadgarstek i szarpnął do góry.
W rezultacie kosmetyk do pielęgnacji skóry, który trzymała w dłoni, upadł na ziemię. Szklana butelka roztrzaskała się na tysiąc kawałków, a biała pasta rozlała się wszędzie.
Podniosła głowę i spojrzała na mężczyznę. Jednak jej serce nieuchronnie zadrżało, gdy napotkała wściekłe i odpychające spojrzenie mężczyzny. „Czy myślałaś, że naprawdę możesz zostać panią Wright, stosując tak nikczemną metodę odurzenia mnie, żebym poszła z tobą do łóżka?”
Górując nad nią, Maverick zmarszczył brwi, zaciskając szczękę. Zamiast puścić ją, ściskał ją coraz mocniej.
Dziki wyraz jego twarzy uczynił jego przystojne oblicze przerażającym poza słowami. Odurzać go?
Cała blada, Gwendolyn wybuchnęła szczekliwym śmiechem. „Taką kobietą jestem w twoich oczach?”
W odpowiedzi usta Mavericka wygięły się w szyderczym uśmieszku, podczas gdy w jego oczach płonęła intensywna odraza.
„Wtedy, czy nie oszukałaś też Dziadka jakimś podstępem, żebym zmuszona była cię poślubić? Dlaczego teraz udajesz niewinność? Taka bezwstydna kobieta jak ty nie jest nawet godna nosić kapci Tashi!”
W jakim sensie jest bezwstydna? Udajesz niewinność? Ha! Okazuje się, że jestem dla niego aż tak odrażająca. Jeśli chodzi o stosowanie taktyki, takiej jak odurzenie go, zrobiłabym to wieki temu, gdybym tylko chciała. Dlaczego czekałabym do tej pory? Naprawdę, on mnie w ogóle nie rozumie! Jak ironicznie! Poświęciłam wszystko w ciągu ostatnich trzech lat, ale nic z tego nie wyszło! W tym przypadku nie ma już potrzeby, żebym to przeciągała.
Znosząc ból promieniujący z nadgarstka, który trzymał, Gwendolyn zacisnęła zęby i zebrała siły, mocno odtrącając jego dłoń. Następnie uniosła głowę wysoko, jej głos był stanowczy. „Weźmy rozwód, Maverick”.
