Wiosna w Jiangcheng jest zawsze wyjątkowo krótka.
Przez trzy dni w czasie Festiwalu Qingming padał deszcz. W poniedziałkowy poranek słońce przebiło się przez chmury i pojawił się znak nadejścia lata.
Było tuż po wpół do ósmej, a ulica przed osiedlem była już zatłoczona. Sophia kupiła porcję shengjian w sklepie śniadaniowym na ulicy handlowej i powoli wsiadła do autobusu. Po zaledwie jednym przystanku dotarła na dół firmy.
Firma prowadzi dom towarowy, a jej biuro znajduje się na piątym piętrze CapitaLand Mall. Centrum handlowe nie było jeszcze otwarte o tej porze. Sophia skorzystała z przejścia dla pracowników i dotarła do biura przed dziewiątą. Koledzy, którzy przybyli wcześniej, już rozmawiali w środku.
Sophia przywitała się: „Dzień dobry”.
„Dzień dobry” – Jessica odwróciła się, robiąc kawę – „Czy wyszłaś się pobawić podczas wakacji?”
„Nie, po prostu siedzę w domu”.
Sophia uśmiechnęła się i podeszła do swojego stanowiska pracy, aby włączyć komputer. Na biurku leżał stos dokumentów do przetworzenia. Przekartkowała je i po tym, jak komputer się uruchomił, zaczęła przygotowywać materiały potrzebne na regularne spotkanie.
Tygodniowe zebrania Działu Zasobów Ludzkich i Administracji odbywają się o 9:30, a w każdy poniedziałkowy poranek ma ona zawsze mnóstwo zajęć.
Podczas śniadania byłem zajęty, a rozmowy moich kolegów docierały także do moich uszu——
„Kiedy przed chwilą tu przyszedłem, zobaczyłem kierownika sklepu i kilku kierowników na dole. Co oni robili? Czy czekają na kogoś?”
„Czy nie mówili, że do działu planowania przybędzie nowy dyrektor?”
„Dział planowania nie rozpocznie pracy przed majem i nie ma potrzeby organizowania tak wielkiej ceremonii”.
„Kto to? Alexander przyjdzie dzisiaj?”
Grace, stara szefowa wydziału, machnęła ręką i powiedziała: „Rzeczywiście, dziś przychodzi nowy lider, ale to nie jest Alexander ”.
Słysząc, że coś wie, pozostali spojrzeli na niego i powiedzieli: „Kto to jest? Oprócz Alexandra , kogo jeszcze mogą osobiście powitać wszyscy menedżerowie?”
Grace nie trzymała tego w tajemnicy: „Książę naszego Dazheng”.
To jedno zdanie rozpaliło ciekawość wszystkich.
„Więc Aleksander ma syna?”
„Co ty mówisz? Aleksander ma już pięćdziesiąt lat, jak to możliwe, że nie ma syna?”
„To dlaczego nie widziałem tego wcześniej na dorocznym spotkaniu grupy?”
„Studiował za granicą i dopiero na początku tego roku wrócił do Chin” – Grace przypomniała sobie coś i uśmiechnęła się tajemniczo – „Słyszałam od ludzi w kwaterze głównej, że nasz książę jest niezwykle przystojnym facetem”.
„Czy to prawda?” Jessica nagle się podekscytowała i zapytała Sophię: „Sophia, czy słyszałaś jakieś wieści?”
„Nie wiem nic więcej niż Grace .”
Sophia spojrzała na zegarek i delikatnie przypomniała wszystkim: „Przestańcie gadać, czas na spotkanie.”
„O, już jest 9:20.”
Wszyscy natychmiast przestali rozmawiać i zaczęli przygotowywać materiały na spotkanie.
W rzeczywistości Sophia wiedziała coś o zmianach personalnych. Tydzień temu usłyszała od swojego menedżera, że zostanie zatrudniony nowy szef, ale firma nie wydała oficjalnego oświadczenia, więc nie zostało ono rozpowszechnione.
Jednak nie była zainteresowana plotkowaniem o swoim szefie. Jeśli chodzi o to, czy nowy szef był przystojny, czy nie, nie miało to nic wspólnego z nią jako pracownicą.
Sophia wstała i spojrzała na Jessicę, która pisała na klawiaturze. „Jessica, idę do sali konferencyjnej, żeby dostosować projekcję. Nie martw się, nie spiesz się”.
Oboje byli wspólnie odpowiedzialni za przygotowania do spotkania. Słysząc to, Jessica wybuchła płaczem wdzięczności i powiedziała: „Sophia, jesteś aniołem, który przyszedł mnie uratować!”
wyolbrzymiać.
Sophia uśmiechnęła się delikatnie, wyjęła z drukarki arkusz podpisów, odwróciła się i wyszła z biura.
-
Tygodniowy plan spotkań Działu Zasobów Ludzkich i Administracji jest długi i skomplikowany. Kiedyś zawsze trwał godzinę, ale dziś było to krótkie spotkanie, które zakończyło się przed dziesiątą.
Po spotkaniu Sophia została, by wyłączyć projektor i ustawić krzesła na swoim miejscu, po czym wróciła do biura, aby sporządzić protokół ze spotkania.
Gdy już prawie skończyliśmy, przyszedł chłopiec i powiedział: „Sophia,
Yvonne poprosiła cię, żebyś przyszedł do jej biura. ”
Sophia zapisała protokół ze spotkania: „Okej, pójdę zaraz”.
Powiedziawszy to, najpierw wysłał dokument Yvonne, po czym wysunął krzesło i wstał.
Biura każdego działu są oddzielone szkłem. Sophia przyszła do biura kierownika i mogła zobaczyć, co dzieje się w środku, z zewnątrz.
Nie czekając, aż zapuka do drzwi, Yvonne wpuściła ją bezpośrednio i zapytała zdecydowanie: „Czy uporządkowałaś kwartalne plany wyników i pracy, o których uporządkowanie prosiłam cię w zeszłym tygodniu?”
Sophia skinęła głową: „Wszystko jest w porządku”.
„Wydrukuj mi to” – Yvonne czytała protokół ze spotkania, który właśnie wysłała, z oczami wlepionymi w ekran komputera. „Odłóż na bok inne rzeczy na poranek i zrób podsumowanie zadań”.
Słychać, że się spieszy, Sophia zapytała: „Chcesz cały dział, czy wszystkie stanowiska w firmie?”
„Oczywiście, że to firma. Czy to trudne?”
Sophia posłuchała całkowicie: „Nie”.
Yvonne w końcu odwróciła uwagę od komputera i skupiła ją na Sophii.
Dziewczyna, która właśnie ukończyła szkołę, jest trochę niedojrzała, ale ma też powagę i entuzjazm młodej osoby.
Mimo że jest krewnym przedstawionym mu przez dyrektora finansowego, ma pozytywne nastawienie do pracy i w ogóle nie oszukuje ze względu na swoje bardzo dobre relacje.
Yvonne nie była osobą surową. Uśmiechnęła się, odłożyła na chwilę pracę i zapytała z troską: „Jesteś w Dazheng od prawie miesiąca. Czy dobrze się adaptujesz?”
Sophia odpowiedziała: „Elastyczny”.
„Jeśli czegoś nie rozumiesz, po prostu zapytaj. Możesz zapytać mnie lub kogokolwiek w biurze. Nie bądź nieśmiały”.
„Wiem, dziękuję Yvonne.”
Y vonne spojrzała na wiadomość na swoim telefonie i powiedziała: „Okej, nic więcej. Protokół ze spotkania nie musi być modyfikowany. Po prostu wyślij”.
"OK."
Sophia odwróciła się i zamknęła drzwi. Yvonne spojrzała na jej plecy przez szybę i pomyślała: Ta jej asystentka jest nie tylko posłuszna, ale i bardzo ładna.
Sophia jest rzeczywiście bardzo piękna.
Wyszła z biura kierownika i musiała przejść przez duże biuro działu operacyjnego. Kilku kolegów siedzących przy szybie potajemnie na nią zerkało.
Sophia wcale nie wydawała się zawstydzona. Jej kucyk kołysał się, gdy szła, a ona sama emanowała żywą aurą.
Ale zanim dotarła do rogu, zobaczyła dużą grupę ludzi zmierzających w jej kierunku. Nie tylko Sophia zwróciła na siebie uwagę, ale kilku kolegów z dużego biura również zwróciło wzrok w tamtą stronę.
Było tam kilku mężczyzn, wszyscy byli wysocy.
Dwóch liderów było bardzo młodych, a Sophia znała tylko jednego z nich – Justina , dyrektora operacyjnego firmy . Mężczyzna obok niego był trochę wyższy od niego, miał na sobie czarną koszulę i czarne spodnie. Miał proporcjonalną sylwetkę i chodził tak szybko jak wiatr.
Korytarz nie był przestronny, więc Sophia odsunęła się na bok. Gdy odległość się zmniejszyła, mogła wyraźnie zobaczyć mężczyznę.
Światło fluorescencyjne było bardzo jasne, padało z góry na głowę mężczyzny i sprawiało, że jego skóra wyglądała na bardzo białą.
W kontraście do bieli są jego czysto czarne źrenice, które pokazują odrobinę chłodu w tych brzoskwiniowych oczach, które powinny być namiętne. W połączeniu z jego cienkimi ustami, prostym nosem i głębokimi łukami brwiowymi dodaje to poczucia dystansu.
„Justin.” Sophia zawołała najpierw do Justina, gdy przechodzili obok.
Justin uśmiechnął się do niej, a mężczyzna w czarnej koszuli lekko poruszył ciemnymi oczami i spojrzał na nią.
To spojrzenie było pozbawione emocji i szybkie jak podmuch wiatru. Zanim Sophia zdążyła się zawahać, jak zwrócić się do tej osoby, on już odwrócił wzrok i przeszedł obok niej.
Brak słów, brak ekspresji.
Był pełen obojętności.
