Niebo
Jesień 8 klasy
„ Wracaj tu, mała suko”. Brunetka przelatuje obok mnie z Barbie numer 2, Jeanie, niezręcznie tupiącą za nią w koturnach i spódnicy tak krótkiej i obcisłej, że zastanawiam się, jak udało jej się zakryć wszystkie części ciała, wykonując najmniejsze ruchy, nie mówiąc już o próbie biegu. Wygląda na wściekłą, a ja widzę, jak dwie pozostałe Barbie nadchodzą za nią, paradując, ponieważ bieganie lub normalne chodzenie nie jest możliwe w butach, które mają na sobie.
Nie wiem, co się stało, ale te trzy wróciły z letniej wycieczki za granicę i postanowiły, że są królowymi szkoły, a normalne zasady przyzwoitości ich nie dotyczą. Nigdy nie były tym, co ktokolwiek nazwałby miłymi, ale też nie nękały ludzi otwarcie.
Jako córka bety moim zadaniem było upewnienie się, że wszyscy członkowie stada są chronieni, nawet przed naszymi. Mój ojciec może mnie nie chcieć lub nie traktować poważnie, mój starszy brat był prawdziwym betą, ale ja i tak traktowałam swoją rangę i status poważnie, ponieważ to jest jedyna rzecz, którą wbijał nam do głowy od urodzenia. Nie mieliśmy go w żaden sposób zawstydzać jako Beta, wizerunek był dla niego najważniejszą rzeczą.
Staję przed Jeanie, z rękami uniesionymi w geście pokoju. „Dlaczego ją gonisz? Co ona zrobiła, Jeanie?”
Jeanie prawie upada próbując zatrzymać swój pęd w swoim wyzywającym stroju.
„ Dała mi D za pracę! Ta mała suka miała sprawić, że będę brzmiał mądrze i dostać łatwą ocenę. Celowo dała mi złą ocenę, żeby mnie zawstydzić przed nowym nauczycielem. Zejdź mi z drogi, Skylar.” Warczy na mnie i próbuje odepchnąć mnie, patrząc na mnie jak na jakiś śmieć pod jej markowym butem.
„Zapłaciłeś jej, żeby dobrze wykonała swoją pracę, czy po prostu wybrałeś mądrego dzieciaka w swojej klasie i powiedziałeś mu, że odrabia za ciebie pracę?”
„ Co to ma za znaczenie? Jestem wojownikiem, a ona jest tylko omegą. Jest poniżej mnie i powinna być zadowolona, że w ogóle z nią rozmawiałem”.
„Jej ranga i twoja nie mają nic wspólnego z twoją pracą domową, a ostatnio, gdy sprawdzałem, nie jesteś wojownikiem. Jesteś leniwy i nie poświęcasz czasu na treningi, nie mówiąc już o tym, żeby być uważanym za kompetentnego. To twoja wina, rób swoją robotę. Zostaw ją w spokoju. Nie zgłosiła się na ochotnika, a ty jej nie zapłaciłeś, nic ci nie jest winna”. Odmówiłem zejścia z jej ścieżki. Nie mam jeszcze swojej aury beta, ale uważam, że udawaj, dopóki nie naprawisz tego. Staję tak wysoko, jak mogę, co nie jest dużo przy moim wzroście pięciu stóp i nic, i cały czas wchodzę jej w drogę, gdy próbuje mnie ominąć, aby trzymać ją z dala od dziewczyny. Jako „wojowniczka” powinna być bardziej zwinna i móc łatwo mnie ominąć, ale trening nie jest w planach tej „wojowniczki”.
„Musisz uważać, co mówisz swoim przełożonym, morderco . Nie warto dzielić z tobą przestrzeni do oddychania. Twój tata tak myśli, twój brat tak myśli. Nikt nie chce cię w pobliżu, więc odejdź”. Kaley szydzi, podchodząc i omijając Jeanie. Marnie, tuż za nią, jak grzeczna mała służebnica, tworzy trójkąt, który uznali za najbardziej przerażający. Chyba oglądali Wredne dziewczyny zbyt wiele razy. „Nikt nie przejmuje się tobą ani twoimi bezwartościowymi opiniami. Nikt w tej watasze nas nie upokarza i nie uchodzi mu to na sucho”.
Po tych słowach odpycha mnie i kieruje się prosto do mojego brata i jego przyjaciół. Wiem, że słyszeli, co mi powiedziała, wilkołaki mają ponadprzeciętny słuch, ale jako Przyszłe Alfy, Bety, Gammy i Delta, wszyscy mają niezwykły słuch. Nawet nie drgnęli na jej pełne nienawiści słowa. Wierzą, że jeśli nie potrafisz znieść odrobiny krytyki, to znaczy, że jesteś zbyt słaby, by sobie z nią poradzić. To nie pierwszy raz, kiedy wypowiada te słowa, ale nie bolą mniej, im dłużej je słyszę. Mrugam, by powstrzymać łzy piekące mnie w oczach, biorę głęboki oddech i idę do domu. Mam nadzieję, że dziewczyna przynajmniej uciekła. Mam nadzieję, że uda jej się uniknąć tych trzech, ale być może po prostu przedłużyłem nieuniknione. Czuję, że ten rok będzie długi. Muszę tylko trzymać głowę nisko, dbać o dobre oceny i nie wchodzić im w drogę. Jeszcze kilka lat i będę mógł opuścić tę dziurę.
Upadek 9. klasy SLAM.
Cóż, to bolało bardziej niż zwykle. Jęk wyrywa mi się z ust. Nie pamiętam, żeby szafki tak mocno mnie odgryzły. To właśnie myślę, zsuwając się na podłogę z zamkniętymi oczami i czując tył głowy, w miejscu, w którym uderzyła w szafkę, czekając na kolejny cios.
„ Tobie również szczęśliwego poniedziałku”. Mruczę do nikogo w szczególności.
„Ty gruba krowo, przestań mi przeszkadzać”. Kaley syczy na mnie, zanim mnie uderzy. Czuję, jak z kącika ust cieknie mi trochę krwi, nie uderza tak mocno, ale jej sztuczne paznokcie są ostre jak pazury kota. Słyszę kilka chichotów, a jeden jest trochę głębszy od pozostałych, to by wyjaśniało mocny cios w szafkę. Tym razem kazała jednemu z chłopaków mnie rzucić. Nie rozglądam się jednak, Kaley może opuścić wszystkie nasze treningi walki, ale udowodniła, że potrafi torturować na wiele innych sposobów i jest mnóstwo osób, które tak bardzo chcą być w jej kręgu, że zrobią wszystko każdemu, aby zyskać aprobatę.
„Co ja tym razem zrobiłam, Wasza Wysokość?” pytam sarkastycznie, ryzykując spojrzenie na nią. Mam nadzieję, że uda mi się utrzymać jej uwagę na tyle długo, aby dzieciak, na którego krzyczała, uciekł. Kaley już nie brudzi sobie rąk, szybko się dowiedziała, że gdy jesteś popularny lub po prostu zły, ludzie zrobią prawie wszystko, aby pozostać po twojej dobrej stronie, w nadziei na zastępczy status lub aby nie być kolejną ofiarą. Obecność jej ojca w radzie szkoły również pomaga. Żadne z jej działań nigdy nie zostało uchwycone na kamerze, więc nie ma dowodów na nic, co robi, poza śladami na całym mnie, i sprawia, że wszyscy wierzą, że jestem słabym nikim, który nie potrafi przyjąć ciosu ani szybko się wyleczyć. Kilkoro dzieci zostało zawieszonych z jej powodu. Nękała jednego tak mocno, że wyprowadził się z naszego stada, aby pójść do szkoły w sąsiednim stadzie, gdzie mieszkają jego dziadkowie. Wszystko dlatego, że nie zerwałby ze swoją dziewczyną dla niej. Byliśmy w piątej klasie. Kto o tym myśli w piątej klasie? Nikt o tym jednak nie mówi. Linia, w którą wierzą członkowie stada lub przynajmniej którą rozpowszechniają, jest taka, że potrzebował dodatkowego wsparcia, które zapewnia inna szkoła.
„Nie powstrzymujesz mnie od karcenia szczeniaka. Ta mała łajdaczka celowo zniszczyła moje nowe markowe buty na oczach całej szkoły. Zasługuje na karę”. Kaley odrzuca swoje platynowo rozjaśnione włosy na ramię i przewraca na mnie kryształowo-niebieskimi oczami, jakbym była najgłupszą osobą na świecie, bo tego nie zrozumiałam. To nie była „cała szkoła”, to był mój brat, przyszła beta, wraz z przyszłymi alfami, gamma i delta. Tych pięciu chłopców rzadko się rozdziela. Próbowała zwrócić na siebie uwagę Dakoty i Camerona, naszych przyszłych alfów, jak większość dziewczyn w naszej szkole. Jej małe sługusy skupiły się na pozostałej trójce, nie obchodziło ich, który z nich zwraca na nich uwagę, byleby tylko byli zauważani. Gdy Marnie i
Jeanie gapiła się na chłopaków, Marnie potknęła się o małego czwartoklasistę i wylała Kaley na nogi jakiś napój z mrożonej kawy frufru. Kaley nigdy nie przyzna się, że ona i jej przyjaciele są w błędzie.
Faceci odchodzą chichocząc, nawet nie zauważając zaczerwienienia w oczach Kaley, pokazującego, że zaraz wybuchnie uszczelką. Chociaż nie sądzę, żeby kiedykolwiek pokazała im tę stronę siebie. Nie jest na tyle głupia, żeby pokazać im swoje prawdziwe oblicze. Ona i jej przyjaciele chcą pozostać w kręgu rankingowym. Ci chłopcy rządzą szkołą tak, jak myślą, że nasi rodzice rządzą tą paczką. Nie mają pojęcia, co właściwie robią, ale lubią adorację, widać to w ich oczach. Zachowując się twardo i „dając przykład”, jak to nazywają. Jeśli chcesz być najlepszy, zachowuj się tak, dopóki ktoś nie zmusi cię do udowodnienia tego, a potem nie przegrywaj.
