"Ponownie?"
Głos mężczyzny był niski i czarujący, ze śladem niespełnionego pragnienia, które zdawało się być w stanie uwieść ludzkie serca.
Evelyn spojrzała na podłogę. Garnitur i koronkowa bielizna były ze sobą powiązane, sukienka była podarta, a buty na obcasie stoczyły się pod kanapę.
Wszystko to świadczy o obecnym entuzjazmie i intensywności.
„Nie, jestem zmęczona.” Evelyn odmówiła.
Siła fizyczna tego mężczyzny stawała się coraz bardziej zdumiewająca. Prawie płakała i błagała o litość.
Chociaż tak powiedziała, jej małe rączki nadal nieuczciwie dotykały silnych mięśni brzucha mężczyzny.
Mężczyzna chwycił jej kłopotliwą małą rączkę, z nutą niezadowolenia w głosie, ale wciąż pełnym magnetyzmu: „Przestań flirtować, może nie będę w stanie tego powstrzymać.”
Evelyn uśmiechnęła się, jej twarz była już pogodna, ale teraz było ciemno. Jej oczy błyszczały jak gwiazdy, jej czerwone usta były delikatne jak ogień, a jej gęste, czarne, falowane włosy wisiały na jej śnieżnobiałych plecach, przez co jej skóra wyglądała jak żelatyna. Jej czerwone usta w kształcie płatków wykrzywiły się leniwie, a maleńki pieprzyk w kąciku oka również się poruszył.
Ten uśmiech jest zupełnie jak prawdziwy Daji, uroczy.
Mężczyzna spojrzał na kobietę leniwą jak kot w swoich ramionach i poczuł potrzebę, aby jeszcze raz rzucić się na nią i zjeść ją do czysta.
„Nie bądź taki skąpy. Będzie mi tego bardzo brakować, jeśli nie będę już mogła tego dotykać.” Powiedziała Evelyn z uśmiechem.
Wyraz twarzy mężczyzny nagle zamarł, a jego twarz natychmiast pociemniała.
- Co masz na myśli?
Evelyn podniosła cienką kołdrę i wstała, szybko się ubrała, po czym wyjęła z torby czek i podeszła do mężczyzny.
„Kochanie, oto pięć milionów w ramach rekompensaty. Oczywiście ta willa jest również twoja”. Wręczyła czek mężczyźnie.
Jednak w tym momencie mężczyzna nie był zadowolony z otrzymania tak ogromnego prezentu.
„Evelyn, chcesz mnie rzucić?” Głos mężczyzny był okropnie niski i najwyraźniej powstrzymywał swój gniew.
Evelyn wciąż się uśmiechała, trzymając mężczyznę uspokajająco za brodę i całując go: „Mój mąż wraca i nie jest mi już wygodnie bawić się na zewnątrz, więc to koniec”.
Twarz mężczyzny stała się jeszcze bardziej ponura.
Evelyn ponownie cmoknęła jego piękne, wąskie usta: „Bądź grzeczny, jeśli w przyszłości napotkasz trudności, nadal możesz do mnie zadzwonić”.
Powiedziawszy to, Evelyn wstała, wzięła torbę i wyszła z pokoju.
Po zrobieniu dwóch kroków usłyszałem dźwięk rozbijanych przedmiotów w pokoju.
Evelyn nie przestała, tylko uśmiechnęła się bezradnie.
Wychowywała go przez trzy lata. Chociaż nie było w nim prawdziwej miłości, było też trochę pozorów. Rozstanie bez ostrzeżenia było rzeczywiście trochę trudne do zaakceptowania.
Po wyjściu z willi Evelyn pojechała bezpośrednio na lotnisko.
Jej mążRaymond na trzy lata zabrał swoją kochankę za granicę, a teraz pod naciskiem rodziny wreszcie wrócił.
„ Evelyn , chociaż jesteśmy zakochani z dzieciństwa i spotykamy się od dwóch lat, w ogóle nic do ciebie nie czuję”.
„Jedyne, co mi się podoba, to Linda. Gdyby dziadek mnie nie zmusił, nie mogłabym się z tobą ożenić”.
„Nie dotknę cię. To moja obietnica złożona Lindzie”.
„Wszystko, co mogę ci dać, to tytuł pani Yale. Jeśli nie możesz znieść samotności, możesz wyjść i znaleźć chłopaka. Nigdy nie będę się wtrącać. Oczywiście nie możesz wtrącać się w sprawy Lindy i mnie. "
To właśnie powiedział jej Raymond w noc poślubną.
Choć minęły już trzy lata, ona nadal pamięta to wyraźnie.
Rodzinę Jamesów i rodzinę Yale łączą bardzo dobre relacje, a trzy pokolenia głów rodzin są bliskimi przyjaciółmi. W pokoleniu Evelyn rodzina Jamesów urodziła córkę, a rodzina Yale urodziła syna. Od chwili jej narodzin obie rodziny miały małe małżeństwo.
Aby pielęgnować relacje między dwójką dzieci, bawią się razem od dzieciństwa, a nawet na zmianę mieszkają w swoim domu podczas zimowych i letnich wakacji.
Zawsze mieli dobre relacje, a nawet spotykali się po ukończeniu college'u.
Dopóki Linda nie staje pomiędzy nimi.
Skoro już o tym mowa, osobiście popchnęła Raymonda do Lindy.
Linda jest ich koleżanką z liceum. Pochodzi z biednej rodziny i ma nieśmiałą osobowość, ale ma dobre oceny i jest jedyną rekomendowaną uczennicą w arystokratycznej szkole.
Była jak mały biały królik, który włamał się do Koloseum i zawsze był prześladowany przez tych aroganckich i dumnych ludzi.
To Evelyn zawsze jej pomagała, a nawet walczyła o nią.
Obaj zostali najlepszymi przyjaciółmi w szkole średniej, a później rozpoczęli studia na tym samym uniwersytecie.
Jako jej „najlepsi przyjaciele” w szkole średniej, Linda i Raymond są ze sobą bardzo zaznajomieni.
Ale w tamtym momencie nie było absolutnie żadnego znaku, że cokolwiek między nimi istnieje.
Podczas wakacji na drugim roku Evelyn i Raymond zapisali się na obóz letni organizowany przez szkołę.
Przed wyjazdem Evelyn zraniła się w kostkę i oddała swoje miejsce Lindie.
Początkowo nie chciała jechać i Raymond też nie, ale Evelyn obawiała się, że inni będą prześladować Lindę, więc nalegała, aby Raymond się nią zaopiekował.
W rezultacie, po zaopiekowaniu się sobą, oboje się spotkali.
Tego lata Evelyn przeżyła największą porażkę w swoim życiu.
Joyce wrócił.
W najmroczniejszym momencie swojego życia Raymond nagle z nią zerwał i powiedział, że chce być z Lindą .
Nie mogła znieść wszelkiego rodzaju ciosów i zdecydowała się podciąć sobie nadgarstki.
Nie doprowadziło to do śmierci, ale sytuacja zmieniła się na lepsze.
Ojciec Raymonda Matka Raymonda była strasznie przygnębiona, w końcu obserwowali jej dorastanie.
Dziadek Yale wykorzystał nawet udziały rodzinne jako groźbę, aby zmusić Raymonda do poślubienia jej.
Jednak w ciągu dwóch miesięcy złożył podanie o miejsce na wymianie studenckiej na Uniwersytecie Yale i wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
Oczywiście Linda też tam była.
To już trzy lata…
Samochód szybko zatrzymał się przed lotniskiem, a myśli Evelyn szybko wróciły.
Starzec poprosił ją, żeby dzisiaj odebrała Raymonda.
Evelyn podniosła nadgarstek i spojrzała na zegarek. Była właściwa godzina.
Podniosła wzrok i zobaczyła Raymonda wypychającego swoją walizkę z hali lotniska.
Ubrany w białą koszulę i czarne spodnie, ma przystojną twarz i niezwykły temperament, a w każdym jego ruchu widać szlachetność i elegancję dziecka z arystokratycznej rodziny.
Pierwotnie łagodna twarz pociemniała w chwili, gdy zobaczył Evelyn.
Evelyn uśmiechnęła się, otworzyła drzwi samochodu, wysiadła z samochodu i podeszła.
„Mężu, dawno się nie widzieliśmy. Jak się masz ostatnio?” Evelyn uśmiechnęła się promiennie.
Jako nadawczyni i prowadząca ma już bardzo miły głos, a przy odrobinie zamierzonej kokieterii jest jeszcze bardziej urocza i zniewalająca.
Nawet otaczający ją ludzie nie mogli powstrzymać się od spojrzeń w jej stronę, potajemnie zazdroszcząc mężowi tej kobiety.
Raymond spojrzał na kobietę przed nim i zmarszczył brwi jeszcze bardziej.
Evelyn jest dziś bardzo piękna , jakby starannie się ubrała, żeby go zobaczyć.
Wygląda inaczej niż trzy lata temu.
W przeszłości wyglądała czysto i uroczo bez makijażu, ale teraz ma wykwintny makijaż, jej włosy są ułożone w duże fale, nosi ubrania znanych marek, emanuje lenistwem i szlachetnością.
– Nie nazywaj mnie mężem. Głos Raymonda był zimny.
Odwrócił się i spojrzał na stojącą obok niego kobietę w białej sukni.
Evelyn widziała ją, zanim wysiadła z samochodu.
Linda wróciła z nim.
Linda miała na sobie luźną białą bawełnianą sukienkę i była bez makijażu, ale jej twarz wielkości dłoni i naturalnie nieśmiałe i niewinne oczy nadal wyglądały uroczo.
Jedną ręką trzymała Raymonda za ramię, a drugą ręką nieświadomie dotknęła jej lekko wystającego brzucha.
To działanie nie mogło być bardziej oczywiste.
Evelyn uśmiechnęła się i zapytała: „Linda, czy jesteś w ciąży?”
