Rozdział 82

„Przyślij też karetkę” – dodaję szybko. Odkładam słuchawkę, zanim usłyszę odpowiedź operatora. Moje ciało drży z nagłości, gdy padam na kolana obok Aidena. Aiden wyciąga szyję, by na mnie spojrzeć.

„Carol, wszystko w porządku?” – pyta. Jego głos jest cienki – widać, że cierpi. Wydaję z siebie szloch, adrenalina chwili rozbija się wokół mnie.

„Dlaczego mnie o to pytasz?” – mówię drżącym głosem. Włączam latarkę w telefonie i świecę na jego kostkę. Jest wygięta pod kątem, którego nie uważałam za możliwy. Widok ten sprawia, że chce mi się wymiotować. Znów szlocham.