Rozdział 172

Punkt widzenia Aidena

Chodziłam po szpitalu, czekając na jedno słowo o stanie Carol. Nie jestem pewna, jak długo tu byliśmy, ale serce waliło mi w piersiach, a ja z każdą sekundą stawałam się coraz bardziej niecierpliwa. W poczekalni dołączyli do mnie rodzice Olivera i Carol, a także Fiona, która nie przestała płakać, odkąd przyjechała godzinę temu.

Jej ojciec zadawał mi mnóstwo pytań o to, co się stało, a ja dawałam mu wszystkie informacje, jakie mogłam, ale on wciąż miał problem z przetworzeniem tego, że jego mała dziewczynka została porwana i postrzelona w ramię. Nie mogłam go winić; ja również miałam problem z przetworzeniem tego i to ja ją znalazłam.