บทที่ 22
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” เคลวินไม่สนใจความเจ็บปวดที่แผดเผาไปทั่วหลังของเขา แขนของเขาค่อยๆ ช่วยเหลือเลอิลาให้ลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจและความรักใคร่ที่เร่าร้อน
"ฉันสบายดี."
“คุณมีเลือดไหล” เคลวินตอบด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นว่าบาดแผลเปิดของเธอไม่หาย