บทที่ 2

แพทย์ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ ในตัวคาร์เมลาเลย นอกจากรอยฟกช้ำเล็กน้อย แต่ทาทัมยืนกรานว่าต้องพาเธอเข้าโรงพยาบาลเพื่อการดูแลที่ดีที่สุดและการตรวจร่างกายอย่างละเอียด เลอิลาใช้เวลาทั้งหมดที่มีไปกับการเยี่ยมคาร์เมลา

ตอนนี้เสียงกระซิบเกี่ยวกับเธอดังกว่าเดิมมากหลังจากที่ Carmela กลับมา โดยทุกคนต่างถามว่าเมื่อใด Alpha Tatum จะทำให้ Carmela เป็น Luna ของเขา?

คำถามไม่ใช่ว่าเขาจะทำหรือไม่ แต่เป็นว่าเขาจะทำเมื่อไร ทุกคนในกลุ่มมั่นใจมาก

ส่วนเลอิลาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินข่าวซุบซิบเหล่านี้ พยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้น เธอมีความสุขเพียงแต่ว่าเพื่อนสนิทที่เคยหายหน้าไปนานซึ่งเคยช่วยเธอไว้ได้กลับมา แต่ความสุขนั้นไม่ได้เต็มร้อย

เลอิลาตระหนักดีถึงความจริงที่อยู่ในหัวใจของเธอ และความเจ็บปวดที่มากับมันทำให้เธอยังคงใช้ชีวิตอยู่ในการปฏิเสธ

อัลฟ่า ทาทัม ใช้เวลาสองปีในการตามหาความรักที่หายไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และตอนนี้ที่เขาพบเธอแล้ว มันก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้นก่อนที่เธอจะยอมแพ้และปล่อยให้ผู้หญิงที่คู่ควรกับเขาเข้ามา แทนที่ เธอรู้ว่าเธอขโมยเวลาที่มีกับเขาและเธอก็โอเคกับเรื่องนั้น แต่เด็กล่ะ เด็กมาในเวลาที่แย่ที่สุดจริงๆ...

"ฉันไม่เชื่อเลยว่าคุณต้องผ่านอะไรมามากมายขนาดนี้ คาร์มี ขอบคุณเทพีสำหรับพลังแห่งรักแท้ ถ้าอัลฟ่าไม่พบคุณขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น" เทรซี่ หนึ่งในเพื่อนเก่าของคาร์เมลาในกลุ่มพูดกับเธอ

คาร์เมลานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลโดยวางเท้าไว้บนตักของเลลา ขณะที่ผู้หญิงอีกสองคนคือเทรซี่และเอ็ดนานั่งอยู่ข้างๆ เธอ

“แน่นอนว่าเขาจะทำ!” เอ็ดน่าหัวเราะกับเทรซี่ราวกับว่าเลอิล่าไม่ได้อยู่ที่นั่น “คืนนั้นเขาพบว่าคาร์มีเป็นคู่ของเขา จำได้ไหม! สายสัมพันธ์ระหว่างคู่ครองจะคอยชี้นำเขา!”

คำพูดของเทรซี่ทำให้หัวใจของเลอิลาเต้นแรงด้วยความเจ็บปวด แต่เธอกลับทำหน้าจริงจัง

“ใช่เลย! พันธะคู่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์!” เอ็ดน่าตอบเสียงแข็งพร้อมเยาะเย้ยไปทางเลอิลาโดยที่แทบจะชี้หน้าเธอด้วยซ้ำ “...ไม่ใช่สิ่งที่ขโมยได้ง่ายๆ นะ!”

ขนตาของเลอิลาสั่นไหวและเธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างใจเย็น คาร์เมลาตบข้อมือเพื่อนของเธอเบาๆ พร้อมยิ้มขอโทษให้เลอิลา เลอิลายิ้มตอบอย่างขมขื่นพร้อมส่ายหัวช้าๆ

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ผู้หญิงพวกนี้พูดสิ่งที่แย่ยิ่งกว่านี้ "อัลฟ่าพบว่าเลอิลาเป็นคู่หูโอกาสครั้งที่สองของเขา ดังนั้นโปรดเลิกพูดว่าฉันเป็นคู่หูของอัลฟ่าได้แล้ว โอเคไหม มันจะทำให้เขาอยู่ใน สถานการณ์ที่อึดอัด" คาร์เมลาพูดด้วยรอยยิ้มที่สง่างามแต่เศร้า พร้อมถอนหายใจเบาๆ "ฉันพลาดโอกาสของฉันไปแล้ว..."

คำพูดของเธอเหมือนน้ำมัน และความโกรธเกรี้ยวของเพื่อนของเธอก็ระเบิดออกมา

เอ็ดน่ากลอกตาใส่เลลา "โอ้ ได้โปรดเถอะ คาร์มี คุณใจดีเกินไปแล้ว อัลฟ่าพบคู่ของมันเมื่อสองปีก่อน จำได้ไหม! บ้าเอ้ย คุณเกิดมาเป็นลูน่าของเรา คุณมีรอยประทับฟีนิกซ์ไม่ใช่เหรอ!"

เลอิลาเหลือบมองอย่างขี้อายในขณะที่คาร์เมลาเอื้อมมือไปจับคอของเธอด้วยสองนิ้วที่งดงามของเธอ ความเศร้าโศกและความสุขปรากฏบนใบหน้าของเธอราวกับรำลึกถึงอดีต

ถูกต้องแล้ว เครื่องหมายฟีนิกซ์ ฝูงของพวกเขาแตกต่างจากฝูงอื่นๆ ที่ลูน่าจะถูกเลือกเมื่ออัลฟ่าอายุมากขึ้นและพบคู่ครองที่ถูกกำหนดไว้ ลูน่าของฝูงของพวกเขาถูกเปิดเผย ก่อนหน้านั้นนานมาก - ในคำทำนายเมื่ออัลฟ่าถือกำเนิด ทาทัมเกิดมาเป็นทายาท และคู่ของเขาจะเป็นลูน่าที่ทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยมีเครื่องหมายฟีนิกซ์อยู่บนร่างกายของเธอ

คาร์เมลาได้เครื่องหมายนี้บนไหปลาร้าของเธอเมื่อเธออายุได้สิบขวบ ตรงที่ควรจะเป็นจุดที่เครื่องหมายคู่ครองอยู่

และนั่นคือช่วงเวลาที่ทุกคนเริ่มปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอเป็นลูน่าในอนาคต รวมถึงเททัมด้วย เขาเฝ้ารอให้เธอเติบโตเป็นผู้ใหญ่ และเขาก็ทำได้ เขาพบกลิ่นของคู่ครองในคืนแห่งโชคชะตานั้น มีเพียงคาร์เมลาเท่านั้นที่ถูกจับตัวไปก่อนที่เขาจะตามรอยเธอได้ และกลิ่นนั้นก็หายไปราวกับว่ามันไม่เคยมีอยู่กับเธอเลย

“เธอคงจะเป็นลูน่าของเราและแต่งงานกับคู่ของเธอถ้าโจรคนนี้ไม่ขโมยมันไปจากเธอ!” เมื่อเห็นสีหน้าสงสารของคาร์เมลา เอ็ดนาก็ระเบิดอารมณ์ออกมา

ใบหน้าของเลอิลาซีดเผือก เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เคยชอบเธอ เธอรู้ดี แต่พวกเขาไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับเธอ จนกระทั่งตอนนี้

เธออยากจะพูดอะไรก็ได้เพื่อบอกพวกเขาว่ามันไม่โอเค แต่เธอทำไม่ได้ เพราะพวกเขาไม่รู้ความลับของเธอ พวกเขาไม่รู้ พวกเขาเกลียดเธอแล้ว และถ้าพวกเขารู้ว่าเธอไม่ใช่คู่หูโอกาสที่สองของอัลฟ่า พวกเขาก็จะฉีกเธอเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

"ไม่เป็นไร" เทรซี่ตบไหล่เอ็ดน่าด้วยรอยยิ้มปลอมๆ จ้องมองเลลาขณะที่เธอยังคง "ปลอบใจ" ต่อไป "ตอนนี้ลูน่าตัวจริงของเรากลับมาแล้ว ตำแหน่งก็จะเป็นของเธอในที่สุด คุณต้องเริ่มเตรียมตัวแต่งงาน กับอัลฟ่าแล้ว คาร์มี"

คาร์เมลาหายใจไม่ออก เอามือปิดปากเพื่อแกล้งตกใจ

“ไม่นะเพื่อนๆ... ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะเป็นลู-”

เธอทำเป็นไออย่างรุนแรงเพื่อพูดไม่จบประโยคแล้วชี้ไปที่ตู้กดน้ำที่มุมห้อง

เลอิลารีบวิ่งไปที่เครื่องจ่ายน้ำและกลับมาพร้อมแก้วน้ำสำหรับคาร์เมลา

คาร์เมลาลุกขึ้นและเอื้อมมือไปหยิบ แต่แก้วกลับหลุดจากมือของเธอและแตกกระจาย ทำให้น้ำหกไปทั่ว

“คุณทำอะไรอยู่!” เอ็ดน่าเถียงกับไลลา “คุณทำอะไรไม่ถูกเลยหรือไง ถ้าคุณหกน้ำร้อนใส่คาร์มี่ล่ะ!”

"อย่ายืนนิ่งเฉยเหมือนคนโง่ หาอะไรมาทำความสะอาดความยุ่งเหยิงนี้ซะ แล้วทำให้ตัวเองมีประโยชน์บ้าง" เทรซี่ก็เห่าใส่เลลาเช่นกัน

เลอิลาขบฟันแน่นเมื่อถูกพวกเขาไม่เคารพ และรู้สึกโกรธที่ต้องเตือนพวกเขาถึงสถานะของเธอ