ดาวน์โหลดแอป

Apple Store Google Pay

รายชื่อบท

  1. บทที่ 1
  2. บทที่ 2
  3. บทที่ 3
  4. บทที่ 4
  5. บทที่ 5
  6. บทที่ 6
  7. บทที่ 7
  8. บทที่ 8
  9. บทที่ 9
  10. บทที่ 10
  11. บทที่ 11
  12. บทที่ 12
  13. บทที่ 13
  14. บทที่ 14
  15. บทที่ 15
  16. บทที่ 16
  17. บทที่ 17
  18. บทที่ 18
  19. บทที่ 19
  20. บทที่ 20
  21. บทที่ 21
  22. บทที่ 22
  23. บทที่ 23
  24. บทที่ 24
  25. บทที่ 25
  26. บทที่ 26
  27. บทที่ 27
  28. บทที่ 28
  29. บทที่ 29
  30. บทที่ 30

บทที่ 5

ทาทัมกำลังนั่งอยู่บนเตียงของคาร์เมลาในความมืด โดยคาร์เมลากำลังนอนอยู่บนขาของเขา โดยศีรษะของเธอวางพักอยู่บนหน้าอกของเขาอย่างสงบ โดยที่แขนข้างหนึ่งของเขาโอบเอวของเธอเอาไว้ ในขณะที่อีกข้างหนึ่งค่อยๆ ลูบผมของเธอขึ้นลง

เนื่องจากเป็นลูน่าและผู้ถือสัญลักษณ์ของเขา การเชื่อมโยงจิตใจทำให้เลอิลาเข้าถึงประสาทสัมผัสทางกายภาพทั้งหมดของเททัม และสิ่งที่เธอเห็นในนิมิตนั้นทำให้หัวใจของเธอพิการ ทำให้น้ำตาที่เธอกลั้นเอาไว้ ไหลลงมาที่หางตา

ความหวังใด ๆ ก็ตามที่เธอมีซึ่งมีความหมายต่อเขา มันก็พังทลายลงทันที และความเจ็บปวดที่ไม่อาจทนทานได้ก็เกิดขึ้นกับเธอ

รอยยิ้มอันเจ็บปวดปรากฏบนริมฝีปากของ Leila และเธอเกือบจะตัดการเชื่อมโยงจิตใจแล้ว แต่เสียงของ Tatum ก็ดังขึ้นในหัวของเธอ

“มันคืออะไร?”

ความเย็นชาในน้ำเสียงของเขาทำให้เธอเจ็บปวดยิ่งกว่าภาพในสายตาเสียอีก ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากความหงุดหงิดต่อเธอตั้งแต่คาร์เมลากลับมา

ก่อนที่เลลาจะสามารถเรียบเรียงคำพูดในหัวได้ คาร์เมลาก็สังเกตเห็นประกายในดวงตาของเททัม และเดาว่าเป็นเลลาที่กำลังเชื่อมโยงจิตใจของเขา

เธอโดดลงมาจากขาของเขาโดยรู้ว่าเลลาได้ยินและมองเห็นเธอผ่านประสาทสัมผัสของเททัม

"คุณควรไปหาอัลฟ่าภรรยาของคุณ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกีดกันคุณจากเธอ" เธอกล่าวด้วย น้ำเสียงน่าสมเพชพร้อมก้มศีรษะ

“ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย เลอิลา.. ฉันแค่รู้สึกว่าการนอนคนเดียวมันยากขึ้น การถูกทิ้งให้อยู่แต่ในห้องมืดๆ แคบๆ เป็นเวลาสองปีทำให้ฉัน- ทำให้ฉัน-” เธอเริ่มหายใจแรงและสะอื้น น้ำตาไหลนองหน้าดวงตาสีน้ำตาลสวยของเธอ และเธอก็เอาเสื้อตัวบนแนบกับหน้าอกเพื่อขยายการกระทำของเธอ

ทันใดนั้นทาทัมก็ลุกขึ้นยืนและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา

“เงียบๆ นะที่รัก ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้ว จะไม่มีใครทำร้ายเธออีก ฉันสัญญา” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงสงบและผ่อนคลาย ขณะที่ลูบผมสีบลอนด์ของเธอ

เลอิลาเม้มริมฝีปากและสะอื้นไห้เงียบๆ เมื่อเห็นความสนิทสนมระหว่างเพื่อนสนิทกับสามี เธอรู้สึกสงสารคาร์เมลาที่เสียสละตัวเองเพื่อเธอเมื่อหลายปีก่อน แต่ในขณะเดียวกัน การสูญเสียชายที่เธอรักก็ทำให้หัวใจของเธอสลาย

เธอต้องตัดสินใจเลือกสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ระหว่างการเห็นแก่ตัวหรือการเสียสละเพื่อเขา หรือจะยอมปล่อยให้เขาอยู่กับเธอ

“เตรียมห้องให้เธอในบ้านพรุ่งนี้ เธอจะย้ายมาอยู่กับพวกเรา” เสียง ห้วนๆ ของทาทัมเตือนเธอว่าทางเลือกนั้นไม่ใช่ หน้าที่ของเธอ แต่เป็นหน้าที่ของเขา

เธอสูดกลิ่นและเช็ดหน้าด้วยหลังมือ ความรู้สึกเจ็บปวดแทงเข้าไปที่หัวใจและเธอตัดการเชื่อมโยงจิตใจ

เธอมีทางเลือกเพียงทางเดียวเท่านั้น จริงๆ แล้วมีถึงสองทาง นั่นคือ กำจัดลูกและหย่าร้าง นี่ไม่เคยถูกกำหนดให้เป็นชีวิตของเธอ

"ทาทัม...ช่วยฉันด้วย-"

เลอิลาถอนหายใจด้วยความเศร้าและลืมตาขึ้น พื้นที่ว่างข้างเตียงของเธอเตือนให้เธอรู้ว่าสามีของเธอใช้เวลาทั้งคืนในอ้อมแขนของผู้หญิงอีกคน ความโศกเศร้าและความว่างเปล่าที่เธอรู้สึกในหัวใจของเธอนั้นชัดเจน และเธอเม้มริมฝีปากเข้าหากัน สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้หยดน้ำตาที่แสบสันของเธอไหลลงมา

เธอรู้ว่าเธอต้องทำอะไร เธอต้องยุติความทุกข์ยากของเธอเสียก่อนที่เธอจะกลายเป็นทุกข์ยากเกินไป ความเจ็บปวดจากการสูญเสียที่เธอรู้สึกต่อสิ่งที่ไม่เคยเป็นของเธอต้องหายไป ก่อนที่มันจะกัดกินเธอจนหมด สิ้น คืนนี้เธอจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนและบอกเขาว่าเธอต้องการหย่าก่อนที่เขาจะ บอกเธอ เธอไม่แน่ใจว่าหัวใจที่น่าสงสารของเธอจะรับไหวหรือไม่เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเขา ไม่ว่าเธอจะคาดหวังมากแค่ไหน เธอจึงจะริเริ่มและหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดด้วยการปฏิเสธเขาก่อน

เธอเปิดลิงก์จิตใจแต่ก็ปิดมันอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลาใกล้ชิดระหว่าง Alpha Tatum และ Carmela กลับคืนสู่ความทรงจำของเธออย่างชัดเจนเช่นเดียวกับที่เธอเห็นเมื่อคืนนี้ ส่งความเจ็บปวดไปในหัวใจของเธอ

อ้อมแขนของเขาที่โอบรอบตัวคาร์เมลาอย่างอ่อนโยน เสียงที่นุ่มนวล ความรักใคร่ในดวงตาขณะที่เขาพูดกับเธอ ทำให้เลอิลารู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง แต่เธอต้องเตือนตัวเองว่าเธอคือคนหลอกลวงในรักสามเส้าครั้งนี้

เธอตัวสั่นและคว้าโทรศัพท์จากตู้ลิ้นชัก แต่กลับหยุดนิ่งและจ้องมองวอลเปเปอร์ของเธออย่างว่างเปล่า หัวใจของเธอบีบแน่นด้วยความเจ็บปวด และเธอ สะอื้นไห้ เงยหน้าขึ้นเพื่อหยุดตัวเองไม่ให้ร้องไห้ เพราะไม่ว่าเธอจะหลั่งน้ำตาไปมากแค่ไหน รอยยิ้มกว้างของชายหนุ่มรูปหล่อบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอเป็นสิ่งที่เธอจะไม่มีวันได้เห็นอีก หรือพูดอีกอย่างก็คือ เป็นสิ่งที่เขาจะไม่มีวันทำเพื่อเธออีก

[สวัสดีตอนเช้า เมื่อคุณมีเวลา มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องการจะพูด] เธอส่งข้อความหาเขา

ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออก และอัลฟ่า เททัมก็ก้าวเข้ามา ทำให้หัวใจของเลอิลาเต้นแรงเมื่อเขาเห็นเธอ และสงสัยว่าเขาจะกลับมาเมื่อใด

ทาทัมมองไปที่โทรศัพท์ของเขาและยัดมันลงในกระเป๋า พร้อมกับถือถ้วยกาแฟร้อนๆ ไว้ อวดร่างกายส่วนบนที่ฉีกขาดเปลือยเปล่า พร้อมกับกางเกงขายาวที่ห้อยต่ำลงมาที่เอว โชว์รูปร่างหน้าตาของเขาที่กลายเป็นรูปตัว V อย่างเซ็กซี่ และไลลาก็มองไปทางอื่น

“คุณอยากพูดคุยบางอย่างไหม” ทาทัมถามในขณะที่เดินไปที่เตียงและส่งถ้วยกาแฟให้กับเธอ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ร่างของเธอ

تم النسخ بنجاح!