บทที่ 14

ทาทัมไม่กลับมาอีกเลยตลอดช่วงที่เหลือของคืนนั้น

เลอิลาจ้องออกไปนอกหน้าต่างรถขณะมุ่งหน้าไปที่บ้านของพ่อของเททัม เห็นเด็กๆ กลุ่มหนึ่งกำลังเล่นปืนฉีดน้ำกันอย่างดุเดือด และเธอก็ยิ้มเมื่อนึกถึงความทรงจำอันเลือนลางที่ว่าเธอและเททัมเคยร่วมทีมกันในกีฬานี้มาโดยตลอดเมื่อพวกเขายังเด็ก

บางครั้ง เธอหวังว่าคาร์เมลาจะไม่มีวันได้รับเครื่องหมายฟีนิกซ์ เพราะนั่นคือตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป เมื่อความสนใจของทาทัมเปลี่ยนจากเธอในฐานะเพื่อนไปที่คาร์เมลาซึ่งจะเป็นลูน่าในอนาคตของเขา เพียงเพื่อที่เธอจะได้ค้นพบว่าเมื่อเข้าสู่วัยรุ่น ช่วงเวลาสนุกๆ ในวัยเด็กเหล่านั้นได้หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความรักที่ลึกซึ้งสำหรับเขาไว้ในหัวใจน้อยๆ ของเธอ