Rozdział 37

Punkt widzenia Killiana

Stałem jak sparaliżowany. Było tak, jakby cała krew w moim ciele odpłynęła. Czułem się tak odrętwiały na ból, który dusił mnie w piersi. Moje oczy przeskanowały twarz Sheili, zatrzymując się na jej ustach, a następnie z powrotem na jej oczach. Moje brwi zmarszczyły się zdezorientowane, obserwując ją, jakbym rozważał, czy Sheila poważnie mnie odrzuca.

Jej stanowcze spojrzenie i powaga powiedziały mi, że miała na myśli każde cholerne słowo, które wypowiedziała. Odrzuciła mnie. Ale to zupełnie bezużyteczne, jeśli nie zaakceptuję jej odrzucenia.