Rozdział 179

Punkt widzenia Sheili

Nie mogłam przestać jęczeć z bólu. Tym razem ból dochodził zewsząd, rozdzierając mnie od środka. Jęknęłam ponownie, zwijając się w kłębek przy ciepłej miękkości. Czułam zawroty głowy, rzęsy były tak ciężkie, że nie mogłam ich rozchylić, kości bolały mnie w stawach, a moja energia całkowicie wyssana. Z takim wysiłkiem otworzyłam oczy, trzepocząc nimi nieustannie, aby utrzymać wzrok czysty i stabilny przez sekundę. W chwili, gdy wyraźnie zobaczyłam puste powietrze, wspomnienia mojej rozmowy z Amelie zalały mój umysł bezlitośnie, wszystkie naraz, co spowodowało, że mój oddech stał się szorstki i nieregularny, a łzy głębokiego smutku, które czułam, zatopiły moje błękitne spojrzenie oceanu i nie mogłam tego powstrzymać, gdy przypomniałam sobie moją rzeczywistość. Byłam końcem dla wszystkich, a wojna miała się rozpocząć za dwa dni. Musiałam powiedzieć wszystkim.

Próbowałam się podciągnąć, ale nie mogłam, wtedy zwróciłam uwagę na otoczenie. Leżałam na łóżku, ale ostatnią rzeczą, jaką pamiętałam, było opuszczenie Rady, a potem ciemność przejęła kontrolę.