Rozdział 150

Punkt widzenia Kaisera

Oparłem się mocniej o ramię, które opierało się o ścianę, a moje głębokie orzechowe oczy nie oderwały się od niej. Patrzyłem, jak znika mi z oczu. Musiałem się mocno postarać, żeby za nią nie pójść. Miałem nadzieję, że jest w porządku. Ta strzała nie miała jej aż tak bardzo zranić. Potrzebowałem jej tylko, żeby ją musnąć, żebym mógł ją pobrudzić jej krwią. Ale teraz zostałem z niczym. Zniszczyła strzałę i jedyną szansę, jaką miałem, żeby obudzić tego durnia.

Westchnąłem. To było frustrujące. To był pierwszy raz od tygodni, kiedy miałem ją tak blisko. Była prawie przede mną, ale nie mogłem nawet do niej podejść. Nie, gdy psy stróżujące Władimira ciągle krążyły wokół niej. Musiałem się do niej dostać. Musiałem dokładnie wiedzieć, co się z nią dzieje. Dlaczego, do cholery, była po stronie tego drania? Jak, kurwa, mogła się z nim nagle związać? Westchnąłem ponownie. I wtedy pomyślałem, że Killian jest samym diabłem.