Rozdział 16 Tajemniczo zaginiony starzec

Pewnego dnia, mały Lin Fengquan, jak zwykle, przyszedł na brzeg rzeki. W pobliżu miejsca, gdzie prowadzono projekt rzeczny, znajdowała się mała kępa wierzb. Starszy mężczyzna przywiązał duży kawałek plandeki do gałęzi wierzb i zrobił prowizoryczny namiot. Z resztek łodyg kukurydzy pozostawionych przez rolników, staruszek zebrał ich dużo, a następnie związał je w wiązki i ułożył razem jako ściany swojego namiotu.

Przy ścianach podparł przedmioty i rupiecie, które zebrał. To nie były śmieci, ale przedmioty, które staruszek kupił za własne pieniądze. Było kilka zabawek i drobiazgów, takich jak gliniane figurki, flety, foremki, szklane kulki, podarte buty, kawałki złomu i inne. Były to przedmioty, które ludzie wyrzucali zgodnie z ogólnokrajową inicjatywą unikania i wyrzeczenia się Czterech Starych podczas rewolucji kulturalnej. Po zakupieniu tych przedmiotów od innych, starzec klasyfikował je do różnych grup, zanim sprzedał je do urzędów publicznych, znanych jako centra zbiórki, i czerpał zyski ze sprzedaży. Ta metoda zarabiania pieniędzy była podobna do tego, w jaki sposób ludzie sprzedają różne odpady do centrów recyklingu za gotówkę, chociaż starzec kupował przedmioty zamiast wykopywać je ze śmieci.

Starzec nie był miejscowy; nie pochodził ani z tej samej wioski, ani z żadnego z sąsiednich przedmieść, ponieważ kawałek ziemi obok kępy wierzb znajdował się w granicach sąsiedniego miasta. Dlatego później był znany jako Starzec z Brzegu Rzeki.