Rozdział 65

Prawie świta, gdy znów się zatrzymujemy. Właz jest otwarty, a ja wstaję, rozciągając obolałe mięśnie tak dobrze, jak potrafię. Tym razem jesteśmy w miejscu, które wygląda jak opuszczony pakowalnia. Rozglądam się. Prawie wszystko tutaj jest zniszczone. Wygląda, jakby budynek mógł się zawalić w każdej chwili.

„Co to za miejsce?” – pytam.

Eli podchodzi do mnie i bierze mnie za rękę. „To twój nowy dom, Cara.”