Rozdział 69

Postać stała nieruchomo w cieniu, a słabe światło pobliskiej latarni ulicznej sprawiało, że wyglądała jeszcze bardziej złowieszczo. Czułam, jak moje serce wali mi w piersi, każde uderzenie przypominało, że przebywanie tutaj, całkiem sama, było ogromnym niebezpieczeństwem.

Jezu, dlaczego nie zgodziłam się, żeby Monica przyszła? Co było ze mną nie tak? Przynajmniej gdyby coś się stało, byłaby przy mnie, pomagając mi odeprzeć niebezpieczeństwo. Ale Moniki tu nie było. Musiałam się po prostu zebrać. Musiałam być dzielna i stawić czoła zadaniu.

Zebrałam się w sobie i po prostu szłam dalej przez pole, każdy mój krok odbijał się echem w ciszy. Dlaczego zgodziłam się przyjść wieczorem, było dla mnie zagadką. Powinnam była po prostu powiedzieć Avie, że możemy się spotkać następnego dnia. Ale coś w prośbie Avy sprawiło, że poczułam, że ma całą władzę. Że nie mogę odmówić.