Rozdział 42 Ewa odnosi zwycięstwo

Drelich

Nie sądzę, żebym mogła znieść więcej telefonów alarmowych informujących mnie, że mój szczeniak jest w poważnym niebezpieczeństwie. To już drugi raz w ciągu jednego tygodnia i już czuję, że moje nerwy są całkowicie zdarte. Zaczynam się bać, że zadzwoni telefon, wystarczy jeden przenikliwy dźwięk, żebym wyskoczyła ze skóry.

Gdy docieram na miejsce wypadku, chwilę zajmuje mi znalezienie Poppy. Najpierw widzę Ethana, rozmawiającego z funkcjonariuszem organów ścigania i wyglądającego bardzo poważnie. Podbiegam do niego i pytam: „Co się stało?”, ale niemal natychmiast po tym, jak wypowiem te słowa, w końcu dostrzegam Poppy. Siedzi z tyłu karetki, wygląda na wstrząśniętą, ale w większości nieuszkodzoną, gdy ratownik medyczny wyciąga odłamki szkła z jej ubrania. Zaczynam zmieniać kierunek, ale Ethan łapie mnie pierwszy.