Rozdział 24 Gdzie jest ich tata?

Ponownie spoglądam na Elise, a w mojej piersi narasta poczucie triumfu. Mamo. Dokładnie tak jak myślałam. Oczywiste jest, że to jednak nie są szczeniaki Lucindy.

Jeśli Elise zdaje sobie sprawę, że jej córka właśnie ujawniła jej oszustwo, nie pokazuje tego. Nawet na mnie nie patrzy, ponieważ całą uwagę skupia na swoim szczeniaku. Przechodzi przez kuchnię i podnosi małą dziewczynkę, nucąc ze współczuciem. „Biedne maleństwo, miałaś za dużo emocji w tym tygodniu”.

Dziecko zerka na mnie szeroko otwartymi oczami, tuląc się do matki, ale także nieustępliwie ciekawa. „Witaj, mała”. Witam ją ciepło, instynktownie podchodząc bliżej. „Jak masz na imię?”