Rozdział 4 Czy mogę dotknąć Twojego miecza?

Wyczyn Elise, która zaraz po wejściu do domu wykopała wielką dziurę w tylnej górze, był tak niesamowity, że po otrzymaniu dowodu osobistego i dotarciu na dziedziniec, przy którym mieszkała, przyciągnęła mnóstwo uwagi.

Patrzyli na nią z różnych stron, głównie z ciekawością i dociekliwością. Na szczęście Elise była gruboskórna. Skinęła im głową, jakby nic się nie stało, z wyrazem aprobaty typowym dla przywódcy, który przybył na wieś, po czym weszła na podwórze.

Zewnętrzny uczeń spojrzał na nią: „...” Jesteś taka bezwstydna.

Dziedziniec przypomina siheyuan, a każda zewnętrzna brama ma osobne mieszkanie. Elise po prostu liczyła kamienie duchowe i w tym momencie podszedł do niej uczeń.

„Znasz Maxa?”

Scena, w której ona i Max spadają z nieba była tak imponująca, że wiele osób było ciekawych ich związku.

Elise pokręciła głową. „Nie znamy się. Po prostu wpadliśmy na siebie”.

Uczeń skinął głową na znak zrozumienia. To prawda, w jaki sposób bezpośredni uczeń mógłby być z nimi, zewnętrznymi uczniami?

„Nazywam się Davis i jestem szermierzem. A ty?”

"Elise." Wyglądała na posłuszną i powiedziała krótko: „Ona jest sierotą”.

Davis była wzruszona jej prostymi słowami. Odkrył, że ta mała dziewczynka naprawdę potrafiła rozmawiać na dany temat aż do śmierci. Chłopiec zaczął łamać sobie głowę, żeby znaleźć temat: „Jutro mam wczesne zajęcia. Chcesz iść razem?”

Davis ma pogodne usposobienie, sprawia wrażenie, że nie zna tego miejsca i chciałby znaleźć kogoś, z kim mógłby podróżować.

"Bez problemu." Elise nie odmówiła. Miło było mieć kogoś, kto dotrzyma jej towarzystwa.

Świat uprawy nie jest zwykłym miejscem. Po prostu zaczynasz i rozpoczynasz zajęcia, nie mając nawet czasu na buforowanie.

Kursy dla szermierzy to nic innego jak nauka posługiwania się mieczem i doskonalenie umiejętności posługiwania się nim, co jest nudne i nieciekawe dla innych szermierzy.

Jednak dla Elise, która pochodziła z ery nowożytnej, było to zupełnie nowe doświadczenie. Gdy była dzieckiem, zazdrościła nieśmiertelnym, którzy podczas oglądania seriali telewizyjnych władali mieczami, chmurami i płynącą wodą. Ich ruchy były piękne i zaciekłe.

„Oto technika władania mieczem zewnętrznej sekty Changming.” Wewnętrzny uczeń sekty, który rozdawał techniki miecza, przypomniał: „Chociaż są to tylko podstawowe style miecza, nie możesz być leniwy. Będzie starszy odpowiedzialny za sprawdzenie twoich prac domowych na dany dzień”.

Elise spędziła całą noc na rysowaniu talizmanów i teraz czuje się trochę przygnębiona.

Energicznie potarła twarz i przejrzała książkę o technice władania mieczem, zatytułowaną Qingfeng Jue. Zawierał kilka podstawowych ruchów, a pozycja wyjściowa była niezwykle prosta.

Elise obserwowała uczniów wokół siebie, którzy już zaczęli ćwiczyć machanie mieczem. Miała dobrą pamięć i łatwo zauważyła problem. Wszyscy ćwiczyli podstawowe techniki władania mieczem, ale gestykulacja każdego z nich wydawała się być nieco inna.

Innymi słowy, nie są zbyt standardowe.

Elise pochyliła głowę i studiowała Qing Feng Jue, przewracając każdą stronę opisującą techniki walki mieczem. Ponieważ była zbyt skupiona, stopniowo odkryła, że małe postacie w książce zdawały się poruszać, wymachując mieczami przed jej oczami, niczym smoki i feniksy, nieopisanie spokojne i groźne.

Stopniowo Elise zdawała się pogrążać w tajemniczym stanie. Hałaśliwe dźwięki wokół niej stopniowo zanikały, a jej umysł wypełniały ruchy i gesty małego człowieczka wymachującego mieczem, zgodnie z taktyką walki mieczem. Gładki cień miecza zakołysał się przed jej oczami i, jak w transie, przeciął niebo, emanując przerażającą aurą.

Nie miała pojęcia, co się dzieje. Gdy odzyskała przytomność, powiedziano jej, że stała tam oszołomiona przez godzinę.

Gdyby obecni byli jacyś starsi, zrozumieliby, że obecny stan Elise to to, co wielu mnichów nazywa medytacją.

Wejście w stan medytacji wymaga pewnego poziomu zrozumienia. Zazwyczaj uważa się, że mnich, który wszedł w stan medytacji dwa lub trzy razy, osiągnął bardzo wysoki poziom zrozumienia.

Rzadko można znaleźć kogoś takiego jak Elise, kto potrafi trafić do celu jednym strzałem.

Davis podszedł do niej i zapytał: „Czy już się tego nauczyłaś?”

W głowie Elise pojawiła się scena złoczyńcy machającego mieczem. Gdy to usłyszała, podświadomie skinęła głową, a potem ją pokręciła.

Poczuła, że dostała to, czego szukała.

Ponieważ jednak nigdy tego nie próbowała, Elise nie mogła zagwarantować, że będzie w stanie nauczyć się techniki władania mieczem, patrząc na nią tylko raz.

Chociaż Davis nie sądził, że opanuje Qingfeng Jue w jedno popołudnie, uprzejmie przypomniał jej: „Słyszałem, że wśród tej grupy zewnętrznych uczniów jest kilka gałęzi dużych rodzin. Powinniśmy trzymać się z dala od ludzi, jeśli to możliwe”.

W przeciwnym razie przyćmiłby te osoby i trudno byłoby mu pozostać w zewnętrznej sekcie.

Początkowo chciała sprawdzić efekt zamachu mieczem, ale po usłyszeniu tego Elise całkowicie zrezygnowała z tego pomysłu, mówiąc: „Dziękuję”.

Jako pracownica pracująca na tym stanowisku od wielu lat, z pewnością rozumie, że konsekwencją zbytniej sławy jest wykluczenie.

Nie ma nic złego w byciu przeciętnym.

Wyniki, które nie są ani dobre, ani złe, są najmniej rzucające się w oczy.

Elise nie ma wielkich ambicji, pragnie po prostu wieść ustabilizowane życie w elitarnym gronie.

Po całym dniu zajęć występ Elise nie był ani wybitny, ani najgorszy. Odłożyła czarny miecz, dotknęła brzucha, w którym burczało z głodu, wstała i ruszyła w stronę kawiarni.

Mimo że sekta Changming jest nieco skomplikowana, jest też dość humanitarna. Zapewnia wyżywienie i zakwaterowanie, a poza ćwiczeniem szermierki, nie ma potrzeby ćwiczyć zbyt intensywnie.

To po prostu życiowe dążenie pracowników biurowych.

Elise zobaczyła ekstrawagancką czerwoną sukienkę Maxa zaraz po wyjściu z klasy. Mrugnęła, ale nie była zaskoczona: „To ty”.

W powieści Max jest postacią pełną pasji.

Innymi słowy, może rozmawiać z każdym psem, którego spotka.

Max był bardzo podekscytowany: „Chodź, zabiorę cię na spacer”.

W końcu to Elise była tą, którą przyciągnął do sekty. Kiedy usłyszała, że klasa zewnętrznej sekty dobiegła końca, przybiegła.

Elise nuciła coś od niechcenia, ale nie na tym skupiała swoją uwagę.

Spojrzała na czerwony miecz na pasie Maxa i zapytała zamyślona: „Czy to twój rodzinny miecz?”

Miecze stosowane w świecie kultywacji wykonane są z bardzo specjalnych materiałów. Nawet najzwyklejszy miecz Elise jest bardzo ciężki. Do tej pory zamachnęła się mieczem zaledwie kilkanaście razy, a jej nadgarstek był tak zmęczony, że ledwo mogła go unieść.

To sprawiło, że Elise zainteresowała się duchowym mieczem mnicha.

"Tak." Trzymał rękojeść miecza. „Nazywa się Miecz Chao Xi i zajmuje trzecie miejsce na liście broni duchowych.

To jest prezent, który dał mi mój pan. ”

„Czy mogę tego dotknąć?”

Max zawahał się: „To moja żona”.

Żony kultywatorów miecza są mieczami.

Mówi się, że pierwotna właścicielka również posługiwała się mieczem, ale nie miała własnego rodzinnego miecza.

Elise zapytała: „Czy mogę dotknąć twojej żony?”

Max: "???" Czy jesteś uprzejmy?

Na koniec Elise w końcu dotknęła żony Maxa… ups, to był miecz.

Gdy dotknęła go na chwilę, uczucie chłodu przeniknęło jej do kości. Poczuła, że jej ręce nie należą już do niej. Elise cicho wypuściła powietrze. „Tak zimno”.

Max zastanowił się przez chwilę: „Powodem, dla którego jest zimno, jest prawdopodobnie materiał samego miecza duchowego”.

„ Mój miecz jest zrobiony z tysiącletniego lodu”.

„Ale Miecz Chaoxi cię nie zaatakował?” To go trochę zaskoczyło.

„Każdy, kto próbował go wcześniej dotknąć, był odpychany”.

Wszystkie miecze duchowe mają swój temperament, zwłaszcza miecze duchowe najwyższej klasy, takie jak Miecz Chaoxi.

Elise nie zastanawiała się nad tym zbyt długo. „To znaczy, że jestem lubiany”.

Kawiarnia jest miejscem często odwiedzanym przez uczniów spoza Kościoła. Po przygotowaniu posiłku Elise zaczęła jeść, całkowicie się skupiając.

Nie jest wybredna, jeśli chodzi o jedzenie, i chociaż w Changmingzong serwuje wyłącznie bułki na parze, są one całkiem smaczne. Wzięła pięć naraz i zjadła z wielkim skupieniem, co sprawiło, że Max cmoknął.

Pierwszy raz widzę coś tak jadalnego.

Zawahał się na moment i zapytał: „Jeśli nie będziesz dziś spać, może chciałabyś wybrać się ze mną na spacer w góry?”

Elise pomyślała o tym i powiedziała: „Okej”. Tak się złożyło, że poprzedniej nocy narysowała kilka talizmanów i mogła je sprzedać za kamienie duchowe.

Mówiąc o tym, Max wskazał na Elise i powiedział: „Więc jesteś szermierzem”.

Nuciła: „Co się stało?” Czy jest jakiś problem?

„Dlaczego więc potrafisz rysować talizmany?” Młody człowiek był bardzo zdziwiony. „Czy uprawiasz dwie sztuki jednocześnie?”

Nie chodzi o to, że w świecie kultywacji nie ma ludzi, którzy praktykują dwie rzeczy jednocześnie, ale stanowią oni mniejszość. W końcu trudno opanować tylko jedną umiejętność, a co dopiero ćwiczyć obie jednocześnie.

Max pogodził się ze swoim losem. Nie miał talentu do rysowania talizmanów i nie było nic złego w byciu szermierzem.

Elise : „Nie. Rysuję po prostu od niechcenia. Na razie potrafię narysować tylko najprostsze talizmany”.

Nie można jej uważać za osobę praktykującą talizman. Nigdy nie widziała oficjalnej księgi talizmanów. Talizmany, które rysuje, są także talizmanami niskiej rangi. Jej sukces w dużej mierze zależy od pamięci pierwotnego właściciela.

Max zastanowił się przez chwilę: „Jeśli chcesz nauczyć się rysować talizmany, dlaczego nie poprosisz Victora o radę?”

"Zwycięzca?" zapytała niepewnie.

Ta nazwa brzmi bardzo znajomo.

„Czy to Zwycięzca z bezpośredniej linii Ośmiu Wielkich Rodzin?”

Max skinął głową: „Tak, bezpośredni potomkowie Ośmiu Wielkich Rodzin są bardzo wybredni, nie wspominając o tym, że Victor jest jedynym praktykującym talizmany wśród bezpośrednich uczniów w tym roku. Jest bardzo trudną osobą we współżyciu. W dni powszednie utrzymuje dobre stosunki tylko z trzecim starszym bratem. Kiedy będę miał czas, zapytam go, czy może cię nauczyć”.

Elise zna Victora.

Drugi męski czarny charakter w powieści.

Później , ponieważ nie udało mu się przebić przez królestwo, rozwinęły się w nim wewnętrzne demony i ostatecznie poszedł drogą diabła, stając się młodym mistrzem klanu demonów.

Zgodnie z fabułą powieści, Victor, który został opętany przez demona, zakochuje się od pierwszego wejrzenia w bohaterce Lark i rozpoczyna podróż, rywalizując z grupą mężczyzn o jej względy.

Po prostu...jak to ująć.

Elise poczuła się trochę źle, gdy pomyślała o tym, że Victor zostanie opętany przez diabła, a Max ostatecznie zniszczy swoje serce i stanie się zwykłym człowiekiem.

Jak to możliwe, że grupa tak utalentowanych ludzi z dobrym rodowodem spotkała tak marny koniec?