Rozdział 2: Przebój kinowy

Sophia czuła mieszane uczucia i nie wiedziała, co odpowiedzieć.

Powoli odwróciła głowę i spojrzała na Beau.

Rzadko się uśmiecha, ale gdy już się uśmiecha, wygląda naprawdę dobrze, jakby powiał delikatny wiosenny wietrzyk. Jego oczy są ciemne i przejrzyste, błyszczące jak gwiazdy i morze.

Już niedługo będzie ze swoją ukochaną, musi być bardzo szczęśliwy.

Sophia także się śmiała, był to śmiech, który pochodzi ze złamanego serca.

"Ja również życzę ci szczęścia." Powiedziawszy to, odwróciła się i wsiadła do samochodu.

Gdy tylko drzwi samochodu się zamknęły, po jej twarzy popłynęły łzy. Nowe rany i stare bóle dodawały jej cierpienia, a ona chciała się po prostu zwinąć w kłębek.

Kierowca podniósł walizkę, włożył ją do bagażnika, wsiadł do samochodu i uruchomił silnik.

Patrząc na odjeżdżający samochód, uśmiech na ustach Beau zamarł, a światło w jego oczach stopniowo przygasło.

Powrót do rodziny Su.

Sophia weszła z walizką.

Patricia zobaczyła jej czerwone i opuchnięte oczy, Spojrzał na walizkę, którą trzymała w ręku i był zaskoczony. " Dziewczyna, Co się z tobą dzieje ?

Sophia pochyliła głowę, żeby zmienić buty i spokojnie powiedziała: „Mamo, wracam do domu”.

Patricia wstała z sofy i zapytała: „Chcesz się rozstać z Beau?”

„Eee, Jego była dziewczyna wróciła.

Patricia wpadła we wściekłość , gdy to usłyszała: „ Trzy lata temu Beau miał wypadek samochodowy i lekarz powiedział, że do końca życia będzie poruszał się na wózku inwalidzkim. Jego była dziewczyna porzuciła go i uciekła! To Ty towarzyszyłeś mu w poszukiwaniu leczenia w kraju i za granicą. Masuj mu nogi, pomóż mu w rehabilitacji i opiekuj się nim dzień i noc jak niania! Boże, spójrz na niego, potrafi biegać i skakać, a ta kobieta wraca, jaki bezwstydny! Beau też nie chciał cię, bo byłaś taką bezduszną i niewdzięczną kobietą! Czy jesteś ślepy?

Sophia pochyliła się, wyjęła czek z walizki i włożyła go jej do ręki. „To jest odszkodowanie od niego”.

Patricia spojrzała na długi ciąg zer na czeku i jej oczy nagle się rozszerzyły.

Policzyłem je, Po jedynki jest osiem zer!

Jej wyraz twarzy nieco złagodniał. „ Nie chodzi tu o pieniądze. Czy możesz tak dręczyć ludzi tylko dlatego, że masz pieniądze ?"

Sophia spuściła wzrok i cicho powiedziała: „Ile par się rozwodziło, a mężczyzna nie dał kobiecie ani grosza, a nawet knuł przeciwko niej. Niektórzy mężczyźni nawet ją zabili, żeby zdobyć majątek.

żona. W porównaniu z nim Beau wypada całkiem nieźle. ”

„Ale czy możesz to połknąć?”

Sophia uśmiechnęła się gorzko: „Co jeszcze mogę zrobić? Płakać, robić sceny, a nawet grozić samobójstwem? Czy to coś da, jeśli zrobię taką scenę? To bezcelowe. Jego serce nie jest ze mną. Nie ma sensu zmuszać go, żeby został. Nie mogę go zatrzymać. Mamo, jestem śpiąca. Chcę na chwilę zasnąć”.

"Idź szybko." Patricia spojrzała na nią z troską i westchnęła.

Ten dzieciak jest tak wyluzowany, tak beztroski, że aż smuci ludzi.

Sophia odwróciła się i poszła do sypialni.

Sen ten trwał dwa dni i dwie noce.

Patricia była tak przerażona , że co jakiś czas przychodziła sprawdzić, czy oddycha .

W rzeczywistości Sophia nie spała zbyt wiele, po prostu nie chciała się ruszać i nie czuła głodu. Całe jej ciało było obolałe i słabe, jakby brakowało jej dużego kawałka serca.

Mam wrażenie, że niebo się wali.

Trzeciego dnia Sophia zdołała się podnieść.

Po ubraniu się zadzwoniła do Beau: „Czy umowa rozwodowa jest gotowa? Kiedy pójdziemy załatwić formalności?”

Beau milczał przez chwilę i powiedział: „Jestem w podróży służbowej. Porozmawiamy, jak wrócę”.

„Okej, pójdę do pracy. Zadzwoń do mnie wcześniej, kiedy będziesz wychodzić.”

„Tak szybko znalazłeś pracę? Gdzie?” zapytał zaniepokojonym tonem.

„W antykwariacie. Dzwonili do mnie, żebym przyszedł.”

„Nie staraj się za bardzo. Jeśli brakuje Ci pieniędzy, po prostu mi powiedz. „ Jego głos był cichy i delikatny. Wydaje się, że miesza się ze światłem księżyca, co sprawia, że ludzie stają się chciwi.

Sophia poczuła ból w sercu. Mówiąc z dystansu: „ Nie ma braku, Dziękuję. ”

Po śniadaniu Sophia wzięła taksówkę do Gubaozhai.

Przywitał ją młody szef sklepu, Max.

Ubrany w jasnoniebieską koszulę i spodnie khaki, ma wysoką i szczupłą sylwetkę, czyste usposobienie i jest delikatny jak jadeit.

Po przedstawieniu Sophii wszystkim na dole Max zabrał ją na górę i przedstawił Leo, starszemu rzeczoznawcy skarbów w sklepie.

„Leo, to jest następczyni „mistrza renowacji” Su, Sophia, która jest dobra w renowacji starożytnej kaligrafii i malowideł. Od teraz będzie restauratorką zabytków kultury w naszym sklepie. Jeśli masz jakieś wątpliwości, możesz się z nią skonsultować”.

Leo, który ma prawie sześćdziesiąt lat, patrzy na Sophię przez okulary do czytania.

Jak młoda dziewczyna po dwudziestce może zostać restauratorką zabytków kultury ?

Kiedy ona była w jej wieku, on był jeszcze uczniem.

Młody mistrz tak ją chwalił, że nawet poprosił go, żeby zwracał się do niej z jakimikolwiek problemami!

Na pozór się zgadzał, ale w głębi duszy był bardzo nieprzekonany!

Gdy tylko Max wyszedł, zapytał Sophię: „Xiao Su, jesteś taka młoda, ile lat pracujesz w tej branży?”

Sophia uśmiechnęła się słabo: „Jakieś dziesięć lat”.

Leo nie mógł w to uwierzyć. "Ile masz lat?"

„Dwadzieścia trzy.”

Leo pomyślał, że ta mała dziewczynka jest bardzo chełpliwa pomimo młodego wieku, poczekajcie tylko, aż dostanie w twarz!

Aby wykonywać tę pracę, trzeba mieć prawdziwe umiejętności, nie można polegać tylko na gadaniu!

Gdy to mówił, kelner na dole podszedł, żeby zaprosić ludzi.

Sophia i Leo schodzą na dół.

Zobaczyłem mężczyznę po trzydziestce trzymającego w rękach stary, brudny obraz i zapytałem, czy można go naprawić.

Leo rzucił okiem.

Jak to można nazwać obrazem? Był czarny, poszarpany, pomarszczony i pełen tuneli czasoprzestrzennych.

Przy takim stopniu zniszczeń, tylko najlepszy krajowy konserwator miałby szansę na sukces.

Spojrzał na Sophię z triumfem: „Xiao Su, wszyscy cię obserwują, nie zawiedź ich”.

Sophia podeszła, podniosła obraz, uważnie go obejrzała i powiedziała do klienta: „Można go odrestaurować”.

Klient był zachwycony, gdy to usłyszał i zapytał: „Kto to naprawi? Ile to potrwa?”

„Dla mnie wystarczą trzy dni.”

"Ty?" Gość spojrzał podejrzliwie na Sophię, ładną dziewczynę po dwudziestce.

„To autentyczne dzieło Wang Jiana, jednego z „Czterech Wangów” późnej dynastii Ming i wczesnej dynastii Qing! Cena aukcyjna zaczyna się od milionów, więc nie psuj tego!”

Wszyscy patrzyli na Sophię z podejrzeniem. Trzy dni?

To jest szalone.

Leo cmoknął. Pokręcił brodą i powiedział: „ Xiao Su, Dobrze, że wy, młodzi, jesteście nieustraszeni jak nowonarodzone cielę, ale musicie też działać w ramach swoich możliwości. Jeśli zaszkodzisz klientom, zrujnujesz reputację naszego Gubaozhai. Przy takim poziomie zniszczeń nawet najlepszy konserwator nie ośmieliłby się powiedzieć, że da się to naprawić w trzy dni. Odnowili starożytny obraz. Która z nich nie zajmie miesięcy, a nawet lat ?”

Wniosek jest taki: Nie przeceniaj swoich umiejętności!

Sophia stanowczo powiedziała: „To zajmie tylko trzy dni. Jeśli się zepsuje, zapłacę ci dwa razy więcej niż cena rynkowa”.

Klient pierwotnie chciał naprawić samochód i sprzedać go na aukcji. Kiedy usłyszał o tej dobrej rzeczy, natychmiast się zgodził. „Słowa nie wystarczą. Podpiszmy umowę”.

"Dobry. "

Po oszacowaniu ceny i podpisaniu umowy Sophia zabrała starożytny obraz do pokoju restauracyjnego na piętrze.

Otwórz drzwi.

W pomieszczeniu znajdują się dwa duże, czerwone, solidne stoły z litego drewna, o wysokości połowy człowieka.

Dostępne są wszelkiego rodzaju narzędzia do renowacji, w tym pędzle, noże do kopyt owczych, ręczniki z owczej sierści, szczotki z owczej włosia, papier ryżowy itp.

Restauracja starożytnej kaligrafii i malowideł obejmuje cztery główne etapy: czyszczenie, odsłanianie i uzupełnianie.

Zofia poprosiła kogoś o zagotowanie wody i zaczęła myć starożytne malowidła pędzlem zanurzonym we wrzącej wodzie.

Bądź ostrożny przy każdym ruchu.

Plamy należy dokładnie zmyć, uważając jednak, aby zbyt duża ilość wody nie uszkodziła delikatnych włókien papieru starożytnego malowidła.

Łatwiej powiedzieć niż zrobić.

Na szczęście, odkąd była dzieckiem, podążała śladami swojego dziadka w renowacji starożytnych obrazów i stała się w tym bardzo biegła.

Dziadkowie Beau również uwielbiają kolekcjonować antyki. W ciągu ostatnich dwóch lat podjęła się niemal całkowitego odnowienia kaligrafii i malarstwa w swojej rodzinie.

Nie wspominaj nawet o starożytnych obrazach tego poziomu, nawet tych starszych i bardziej zniszczonych – powiedziała.

Naprawiłem je wszystkie.

Czasu było coraz mniej, a Sophia była zbyt zajęta, żeby przez następne kilka dni choćby podnieść głowę.

Dobrze jest być zajętym.

Zajmij się czymś i zapomnij o Beau na chwilę.

Nawet smutek został rozproszony.

Trzy dni później gość przyszedł odebrać obraz.

Sophia zabrała odrestaurowany starożytny obraz na pierwsze piętro.

Klient był zszokowany, gdy zobaczył obraz, który zupełnie różnił się od poprzedniego. „Czy to jest obraz, który przyniosłem? Nie zmieniłeś go dla mnie, prawda?”

Leo, kierownik sklepu i pracownicy podeszli i również byli zszokowani.

Na starożytnych malowidłach góry są faliste, szczyty strome i niebezpieczne, a drzewa porastające góry są bujne i realistyczne.

Czy to nadal ten sam starożytny obraz, tak zniszczony jak szmata, a rysunek jest niewyraźny ?

Sophia spokojnie powiedziała: „ Możesz użyć instrumentów, aby sprawdzić autentyczność”.

Po dokonaniu inspekcji klientka dała Sophii kciuk do góry, zapłaciła pieniądze i zadowolona wyszła z obrazem.

Od tego momentu wieść rozeszła się z jednej osoby do dziesięciu, a potem z dziesięciu do stu.

Cała ulica antyczna wie, że do Gubaozhai przybył nowy, młody i piękny konserwator starożytnych obrazów.

Ma dopiero niewiele ponad dwadzieścia lat, ale jego umiejętności można porównać z umiejętnościami mistrza renowacji na szczeblu krajowym!

Wieczorem.

Beau zawołał: „Mój samochód jest zaparkowany tuż przed twoim sklepem, wyjdź”.

Słysząc znajomy głos, serce Sophii zaczęło bić szybciej.

Podniosła nadgarstek, żeby sprawdzić zegarek i powiedziała cicho: „Robi się ciemno. Teraz jest za późno, żeby iść do Biura Spraw Cywilnych. Co powiesz na to, żeby pójść jutro rano?”

Beau milczał przez chwilę: „Babcia chce nas zobaczyć. Powiedziała, że to coś ważnego”.