Rozdział 58

SEBASTIAN. Pierwsze słowa, które mój syn do mnie mówi, dotyczą mojej porażki wobec rodziny, przypomnienia, że bez względu na wszystko, to okres, do którego zawsze będą wracać i wiedzieć, że mnie tu nie było.

Intensywne emocje, które odczuwam, będąc z nimi w tym samym pomieszczeniu po raz pierwszy, sprawiają, że mam ochotę przyciągnąć ich troje w ramiona i nigdy nie puścić.

Chcę ich przytulić, pocałować, przeprosić, rozśmieszyć, pobawić się z nimi, otrzeć ich łzy i obiecać, że zawsze będę się nimi opiekować. Czy to miłość ojca? Nie wiem, jak wyjaśnić, co czuję.