Rozdział 7 Jej dominujący brat

Wśród personelu Cordelia Group natychmiast wybuchło zamieszanie.

„Czy lodowata Ms. Youngblood naprawdę właśnie rzuciła się na pana Kane'a za zabawkowego chłopca? Czy ona straciła rozum?” „Ale rodzina Sheldon jest największym dystrybutorem Cordelia Group!”

„Rzeczywiście, to kolejny dowód na to, że gdy kobieta jest przejęta przez swoje emocje, całkowicie traci racjonalność. Spójrz, nawet kobieta tak silna jak pani Youngblood nie jest wyjątkiem od tego prawa natury”. Plotki zaczęły się rozprzestrzeniać.

Cordelia nie mogła już dłużej bawić się z Kane'em. Wyszła prosto z Cordelia Group, ciągnąc za sobą Emrysa. Niestety, wpadli na Gavina tuż przed budynkiem. Charakter Gavina nie zmienił się ani trochę.

W chwili, gdy zobaczył Cordelię, padł na kolana. „Delia, proszę pożycz mi jeszcze dwieście tysięcy. Przysięgam, to naprawdę ostatni raz!”

Okazało się, że Gavin nie wykorzystał poprzednich dwustu tysięcy, które dała mu Cordelia, na spłatę długów. Zamiast tego, myśląc, że może zarobić, znowu przegrał pieniądze w kasynie. „Spadaj! Obrzydzasz mnie!”

Ponieważ Cordelia była już w złym humorze, Gavin tylko naraził się na ogień, zbliżając się do niej. Nic dziwnego, że jego wysiłki okazały się bezowocne.

Porsche zaskoczyło i odjechało.

W drodze powrotnej Emrys spojrzał na surowy profil Cordelii i przeprosił z poczuciem winy: „Przepraszam. Delia”. To dopiero mój pierwszy dzień po powrocie, a już narobiłem Delii tyle kłopotów. Jak imponujące!

Wyraz twarzy Cordelii złagodniał, gdy odpowiedziała: „O czym ty mówisz, Rys? To nie była twoja wina”.

Już dawno miała dość ciągłego nagabywania Kane'a, ale zawsze starała się zachować między nimi cywilizowane stosunki, biorąc pod uwagę, że był ich dystrybutorem.

Nawet jeśli Emrys nie był tego dnia obecny, konflikt między nimi był nieunikniony.

„Delia, poważnie się nad tym zastanawiałam, ale naprawdę nie sądzę, żeby stanowisko HR managera było dla mnie odpowiednie”. Screech!

Cordelia wcisnęła nogę na hamulec i odwróciła się bokiem, by spojrzeć na Emrysa, warcząc: „Czy ciebie też obchodzą te plotki? Nie zrobiliśmy nic złego. Dlaczego mamy się bać ludzi plotkujących za naszymi plecami?” Tym razem była naprawdę wściekła.

Cor Delia nie mogła mniej przejmować się plotkami krążącymi wśród personelu w biurze, ale słowa Emrysa złamały jej serce..

„Nie, to nie tak, Delia. Źle mnie zrozumiałaś” – pośpiesznie wyjaśnił Emrys. „To nie ma nic wspólnego z plotkami. Po prostu jestem zbyt przyzwyczajony do wolności i nie sądzę, żebym nadawał się do zarządzania firmą”.

Po chwili milczenia Cordelia w końcu westchnęła i zgodziła się, mówiąc: „W porządku, skoro jesteś szczęśliwa”. „A tak w ogóle, Delia, czy pojutrze nie będzie konferencji prasowej z okazji premiery produktu?”

„Tak. Teraz trochę się martwię. Mam wrażenie, że Kane i Allure Group nie odpuszczą sprawy tak łatwo”.

Cordelia Group zaplanowała zorganizowanie konferencji prasowej, głównie w celu zaprezentowania swojego produktu, który wkrótce zostanie wprowadzony na rynek. Zarezerwowali nawet wcześniej reporterów.

Jednak biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia, konferencja prasowa mogła nie pójść tak gładko, jak się spodziewali, a sama myśl o tym przyprawiła Cordelię o potężny ból głowy.

Wkrótce dotarli do Verdant Estate, gdzie mieszkała Cordelia.

To była rezydencja otoczona bujnymi ogrodami, w których kolorowe motyle tańczyły wśród kwiatów.

Za każdym razem, gdy Cordelia otwierała drzwi na podwórko, witał ją naturalny zapach kwiatów, a wszystkie jej zmartwienia rozpływały się.

Emrys rozejrzał się dookoła i zawołał: „Delia, mieszkasz sama w tym wielkim miejscu?”

„Tak. Twoje pozostałe siostry są ostatnio bardzo zajęte i rzadko tu przychodzą. Gdybyś nie nalegała na zachowanie swojego powrotu w tajemnicy, na pewno wezwałabym je do domu dziś wieczorem”.

Cordelia przebrała się w strój codzienny i miała na sobie nawet bluzkę z nadrukowaną kreskówką, wyglądając dość uroczo. Wyglądała tak, jakby w jednej chwili przeobraziła się z wyniosłej królowej lodu w zwykłą dziewczynę z sąsiedztwa. „Idź obejrzeć telewizję w salonie, Rys. Przygotuję kolację” – powiedziała Cordelia. „Nie musisz przygotowywać niczego wymyślnego, Delia. Wystarczy makaron”. „Jesteś pewna, że to nie jest zbyt... proste?”

„Wcale nie. Pamiętam, że gdy byliśmy mali, nigdy nie mieliśmy zbyt wielu przekąsek do jedzenia. Zawsze potajemnie gotowałeś nam makaron, używając przyborów kuchennych pana Olmana. Miło byłoby wybrać się w podróż w przeszłość”. „No dobrze!”

Po tych słowach Cordelia przeobraziła się w drobną kucharkę, krzątającą się po kuchni. Niedługo potem wyszła, trzymając dwa talerze parującego makaronu.

Emrys pochłonął jedzenie, komplementując je, „Mmm... To dokładnie ten sam smak, Delia. Dawno tego nie próbowałem”. „Jeśli ci smakuje, mogę ci to robić każdego dnia, aż do końca życia”. Cordelia uśmiechnęła się z zadowoleniem, patrząc, jak Emrys poleruje talerz.

Kiedy miała zamiar pozmywać naczynia, Emrys ją wyprzedził. Wstał i powiedział: „Daj mi się tym zająć, Delia. Spójrz na swoje delikatne dłonie. Nie chcesz ich zranić płynem do mycia naczyń”.

„Hmm, wygląda na to, że stałeś się troskliwym młodszym bratem!” Usta Cordelii wygięły się w zadowolonym uśmiechu i nie nalegała na pomoc. „W takim razie pójdę wziąć prysznic”.

Następnie poszła do łazienki.

Dopiero po skończeniu prysznica nagle zdała sobie sprawę. Ach, zapomniałam koszuli nocnej!

W domu nigdy nie było mężczyzn. Cordelia przyzwyczaiła się do tego, że po prysznicu po prostu wychodziła z łazienki, a pozostałe siostry robiły to samo.

Patrząc na brudne ubrania, które wcześniej wrzuciła do pralki. Cordelia pogrążyła się w głębokiej zamyśleniu. Czy powinnam je założyć z powrotem?

W końcu po prostu chwyciła biały ręcznik, myśląc o cichym powrocie do swojego pokoju, podczas gdy Emrys oglądał telewizję. Jednak zanim dotarła do pokoju, poślizgnęła się. „Auć!”

„Wszystko w porządku, Delia?” „Nie, nie-”

Zanim Cordelia zdążyła dokończyć zdanie, Emrys pojawił się przed nią, a jej delikatna twarz natychmiast pokryła się jaskrawą czerwienią. Emrys również był oszołomiony. Co się dzieje?

W chwili, gdy usłyszał krzyk Delii, pobiegł do niej, ale zobaczył, że upadła.

Po chwili oszołomienia szybko odzyskał przytomność i ruszył w stronę Cordelii, biorąc ją w ramiona. "Rys..."

Rumieniec na policzkach Cordelii stał się jeszcze intensywniejszy, a jej serce zaczęło walić jak szalone.

Chociaż byli blisko jako rodzeństwo, nie mieli żadnych powiązań. Cordelia nie mogła powstrzymać się od zdenerwowania. Nie będzie próbował nic zrobić. Czyż nie?

W tym momencie Emrys przerwał ciszę. „Czy trzymasz w domu jakąś maść antyseptyczną?” „T-tak, jest butelka w szafce pod telewizorem”.

Po położeniu Cordelii na łóżku, Emrys odwrócił się natychmiast i wyszedł z pokoju, aby poszukać maści antyseptycznej i wacików. Korzystając z okazji, Cordelia szybko założyła koszulę nocną.

„Zdarłeś sobie kolano. Daj, posmaruję ci maścią antyseptyczną.”

Emrys zanurzył wacik w buteleczce z maścią antyseptyczną i ostrożnie przetarł nią ranę na kolanie Cordelii. „Zrobię to sama!” Głos Cordelii lekko zadrżał.

Chociaż miała na sobie koszulę nocną, była ona dość cienka i nie mogła powstrzymać się od uczucia zażenowania, stojąc twarzą w twarz z Emrysem. „Nie ruszaj się!” Emrys warknął cicho z surowym wyrazem twarzy.

Cordelia była lekko zaskoczona i w całkowitym zażenowaniu zakopała twarz w kocach. To jest niesamowicie żenujące!

Jednocześnie zdała sobie sprawę, że jej młodszy brat również stał się dość dominujący. Emrys spał tej nocy bardzo mocno.

Kiedy obudził się następnego ranka, Cordelia poszła do biura.

Przygotowała dla niego śniadanie, które zostawiła w salonie i dołączyła do niego śliczną notatkę, która mówiła: Niegrzeczny chłopcze: nie zapomnij o śniadaniu!

Na dole była też narysowana uśmiechnięta buźka. Serce Emrysa przepełniało się szczęściem.

Delia może być znana jako osoba zimna dla osób z zewnątrz, ale w domu jest zdecydowanie słodką i troskliwą siostrą. Nie pozwolę, aby cierpiała z powodu jakichkolwiek przykrości.

Gdy ta myśl przebiegła mu przez głowę, przed oczami przemknął mu zimny błysk. Wyjął telefon, aby wybrać specjalny numer.