Rozdział 68 „Dlaczego z nią?”

Kiedy wracam do restauracji, jest ona prawie pusta, chociaż kilka stolików jest zajętych przez osoby, których nie interesuje moja obecność ani moje łzawiące i opuchnięte oczy.

To na pewno ulga, bo właśnie tego chcę – zniknąć.

Ale mój smutek nie umyka uwadze Tylera, który natychmiast odchodzi od lady i podchodzi do mnie. Pociągam nosem, osuszam rzęsy dłońmi, wchodzę krótkimi, chwiejnymi krokami. I zanim się obejrzę, on już jest przede mną, czule trzyma mnie za ramiona, podtrzymuje moje ciało, które nagle wydaje się zbyt ciężkie.