Rozdział 33

Punkt widzenia Avery'ego

Obudziłam się dziś rano czując się niesamowicie. Lekko zawstydzona, bo chyba zasnęłam na Danielu. Mam na myśli dosłownie NA nim. No cóż, pewnie będzie chciał się do tego przyzwyczaić. Mam zwyczaj zasypiania, gdy czuję się zbyt komfortowo. A on jest bardzo komfortowy. Mój własny WIELKI miś. Yara mruczy: „Mogę wymyślić tyle lepszych rzeczy, które moglibyśmy z nim zrobić”. „Zamknij się, napalony psie”, mówię, „Nie potrzebuję żadnych wizualizacji. Wpakowałeś mnie w wystarczająco dużo kłopotów ostatniej nocy”. „Co?”, wzrusza ramionami, „Po prostu próbuję robić to, co robimy naturalnie. To ty jesteś dziwakiem”. „Jestem ostrożna”, odpowiadam, „Żadne z nas nie przeżyłoby, gdybyśmy znowu zostali zranieni. Wiesz o tym”. „Ile razy mam ci mówić, że on nas nie skrzywdzi. Może po prostu musisz to usłyszeć od niej”. Powiedziałam: „Może właśnie tego potrzebuję”.

Siadam na łóżku i zauważam trzy znajome zapachy w moim pokoju. Jeden powinien tu być. Nie wiem, dlaczego zapach mojego taty i Adama jest tutaj. Oba mają równą siłę, więc to mówi mi, że oboje byli tu razem ostatniej nocy. Co przespałam? Korzystam z łazienki, myję zęby, przebieram się w legginsy w motylki i sportowy biustonosz i schodzę na dół. Dom jest całkowicie pusty, więc idę do sali treningowej i znajduję Kyrę ćwiczącą i rozmawiającą z moim kumplem. Dlaczego nagle poczułam zazdrość? UGH!