Κεφάλαιο 4 Συμβιβασμός
Η Άιλα άλλαξε και βγήκε από το μπάνιο. Ο Μπράιαν περίμενε έξω. Της έριξε μια γρήγορη ματιά καθώς τα σαγόνια του έσφιγγαν. Χωρίς άλλη λέξη, γύρισε και βγήκε θύελλα. Τον ακολούθησε υπάκουα.
Η βόλτα με το αυτοκίνητο ήταν η πιο άβολη. Ο αέρας μέσα στο ασημί Bentley ήταν τόσο τεταμένος που η Ayla μπορούσε μόνο να κοιτάξει έξω από το παράθυρο και να προσευχηθεί να τελειώσει σύντομα.
Η θερμοκρασία του αέρα έμοιαζε πάντα να πέφτει όποτε ήταν η Μπράιαν, κάτι που την έκανε να ανατριχιάσει.
Η βόλτα με το αυτοκίνητο ήταν κυρίως αθόρυβη. Μια ώρα αργότερα, έφτασαν στην πολυτελή βίλα του Μπράιαν. Η κομψή βίλα είχε μια εξαιρετική διαρρύθμιση που μόνο ο Μπράιαν μπορούσε να αντέξει οικονομικά.
Το αυτοκίνητο γλίστρησε στο γκαράζ και σταμάτησε. Ο Μπράιαν κατέβηκε από το αυτοκίνητο και τη διέταξε με πικρό τόνο: «Φύγε!»
Η οικογένεια Woodsen είχε επίσης μια βίλα, αλλά ήταν ασύγκριτη με αυτή του Brian. Ακολούθησε δειλά πίσω της τον Μπράιαν, κάνοντας κάθε βήμα προσεκτικά.
«Κύριε, επιστρέψατε». Ο μπάτλερ, ο Ρούμπεν, τους χαιρέτησε και έριξε μια ματιά στην όμορφη γυναίκα πίσω από τον Μπράιαν, αλλά δεν είπε τίποτα.
Ο Μπράιαν πήγε στραβά στο σαλόνι και κάθισε στον καναπέ. Η Μαρία βγήκε σε λίγο και του σέρβιρε καφέ σε ένα λεπτό και ακριβό φλιτζάνι καφέ. «Κύριε, ορίστε τον καφέ σας». Ο Μπράιαν είχε τη συνήθεια να πίνει καφέ εκείνη τη στιγμή.
Ο Μπράιαν μύρισε το δυνατό άρωμα του καφέ, φτιαγμένο από κορυφαίες κόκκους καφέ Τζαμάικας. Ήταν το αγαπημένο του.
Η Άιλα, εν τω μεταξύ, έμεινε στην άκρη ανήσυχη. Η σοβαρή ατμόσφαιρα μέσα στη βίλα της θύμισε ξανά ότι δεν ανήκε εδώ. Όμως, το γεγονός ήταν ότι ούτε εκείνη μπορούσε να ξεφύγει.
Ξαφνικά, το φλιτζάνι του καφέ έπεσε στο έδαφος και έσπασε σε κομμάτια με ένα χτύπημα. "Κύριε!" Η Μαρία αναφώνησε και πήγε αμέσως να καθαρίσει το χάος, αλλά σταμάτησε στη μέση όταν ο Μπράιαν σήκωσε το χέρι του.
«Εσύ, έλα εδώ να το καθαρίσεις!» έκανε νόημα στην Άιλα και διέταξε σκληρά.
Η Άιλα έμεινε άναυδη για μια στιγμή. Εκείνη σήκωσε το βλέμμα πάνω του, έκπληκτη.
"Τι συμβαίνει δεσποινίς Γούντσεν; Ω, νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι η κυρία Κλαρκ τώρα. Δεν με άκουσες; Ή θέλετε να με αψηφήσετε;" ρώτησε σαρκαστικά ο Μπράιαν.
Η Ayla ανοιγόκλεισε και απέστρεψε το βλέμμα της. Δεν τον είχε σημασία αν ήταν απρόθυμη να το κάνει, θα την έβαζε να το κάνει ούτως ή άλλως. Άλλωστε είχε κάνει τέτοια πράγματα στην οικογένεια Γούντσεν παλιότερα.
Για εκείνη ήταν μια εύκολη υπόθεση.
Η Άιλα έσκυψε ήσυχα, μάζεψε ένα ένα τα κομμάτια και τα πέταξε στον κάδο απορριμμάτων. Η Μαρία της έδωσε το ξεσκονόπανο, το οποίο χρησιμοποίησε για να καθαρίσει το πάτωμα αφού μάζεψε τα κομμάτια.
Τα μάτια της έπεσαν στους λεκέδες από καφέ στα παπούτσια του. Τα σκούπισε προσεκτικά με χαρτομάντιλο, φοβούμενη ότι μπορεί να την κλωτσήσει αν δεν του άρεσε η πράξη.
Αλλά η επιφυλακτικότητα της δεν τον εμπόδισε να την περιφρονήσει. Στη γυναίκα που μισούσε περισσότερο, δεν θα έδειχνε έλεος.
Howe
Βεβαίως, ο Μπράιαν δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η Αρλίν ήταν τόσο συμβιβαστική. Ποτέ δεν περίμενε ότι θα τον υπάκουε χωρίς να αμφισβητήσει τίποτα.
Ξαφνικά, τράβηξε τα πόδια του, λίγο αβέβαιος για το πώς έπρεπε να αντιδράσει. Η Άιλα τον κοίταξε, μισή φοβισμένη, μισή μπερδεμένη. Ήταν κάτι που έκανε; Δεν ήταν ικανοποιημένος;
Η Μπράιαν έγειρε μπροστά και άρπαξε με δύναμη το πιγούνι της. "Από τώρα και στο εξής, θα μένεις εδώ μέσα χωρίς να κάνεις φασαρία. Δεν επιτρέπεται να βγεις έξω χωρίς την άδειά μου. Επίσης, θα πρέπει να φροντίσεις τα πάντα εδώ. Δεν θα παραμείνω αυτό το μέρος πεντακάθαρο. Το καταλαβαίνω;" ρώτησε με έναν εξουσιαστικό τόνο.
Κατάλαβε ότι ήθελε να ζήσει εδώ ως υπηρέτρια και όχι ως κυρία Κλαρκ.
"Ναί." Η Άιλα έγνεψε καταφατικά.
"Καλό κορίτσι!" Αναγνώρισε την απάντησή της πριν σηκωθεί και απομακρυνθεί.
«Περίμενε... Περίμενε». Η Άιλα βλέποντας ότι ήταν έτοιμος να φύγει τον σταμάτησε βιαστικά.
Ο Μπράιαν γύρισε προς το μέρος της. «Αν χρειάζεστε κάτι, απλώς ρωτήστε τον Ρούμπεν ή τη Μαρία». Δεν ήθελε να της μιλήσει άλλο.
"Όχι! Δεν είναι αυτό." Η Άιλα άπλωσε το χέρι του και το κράτησε διστακτικά πριν πει: «Είμαι πρόθυμη να κάνω ό,τι μου ζητήσεις, αλλά θέλω να πάω στο κολέγιο».
«Θέλει να πάει στο κολέγιο;» Ο Μπράιαν έμεινε έκπληκτος. "Θέλετε να πάτε στο κολέγιο; Δεν μπορείτε να είστε σοβαροί σωστά;
Ήσασταν η Arlene Woodsen, τώρα κυρία Clark. Μπορείτε να πάρετε ό, τι θέλετε. Γιατί θα έπρεπε να πάτε στο κολέγιο; Εξάλλου, από όσο ξέρω, δεν ήσουν ποτέ καλή μαθήτρια." Βούρκωσε.
Η Άιλα δεν ήξερε τι να πει. Η Αρλίν μπορεί να μην νοιαζόταν ποτέ για τίποτα, αλλά η Άιλα ήταν διαφορετική. Ήθελε να γίνει ανεξάρτητη. Είχε το δικό της όνειρο.
«Μη με ενοχλείς άλλο!» Την έσπρωξε μακριά, γύρισε πίσω και μετά έφυγε.
«Κύριε Κλαρκ». Η Ayla, όμως, δεν τα παράτησε τόσο εύκολα. Ήθελε να τον ακολουθήσει, αλλά τη σταμάτησε η Μαρία. "Δεν μπορείς να ανέβεις πάνω! Δεν μπορείς να ανέβεις στον δεύτερο όροφο χωρίς άδεια!"
«Πώς γίνεται;» Μπορούσε να κάνει ό,τι της ζητούσε, το μόνο που ήθελε ήταν να συνεχίσει να πηγαίνει στο κολέγιο. Της πήρε πολλή προσπάθεια για να μπει στο κολέγιο. Είχε εργαστεί σε όλη τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών για να κερδίσει τα δίδακτρα των μαθημάτων. Δεν επρόκειτο να τα παρατήσει τόσο εύκολα.
Έτρεξε πάνω όταν η Μαρία ήταν λίγο αποσπασμένη. Όταν μπήκε στο δωμάτιο του Μπράιαν, ο Μπράιαν φώναξε δυνατά, εξαιρετικά εξοργισμένος: "Ποιος σου επέτρεψε να ανέβεις πάνω;"
Η Άιλα τρελάθηκε και συνειδητοποίησε ότι ήταν απερίσκεπτη. Δεν έπρεπε να ανέβει πάνω χωρίς την άδειά του.
"Βγες έξω!" Βλέποντας ότι η Άιλα στεκόταν ακόμα στην πόρτα, ο Μπράιαν βρυχήθηκε ξανά.
Η Άιλα τρελάθηκε ξανά από την ένταση του τρόπου που μιλούσε. Γρήγορα κοίταξε κάτω και δεν τόλμησε να τον ξανακοιτάξει ψηλά. Ήθελε απλώς να τρέξει και να κρυφτεί από αυτόν.